Yeni diziler birer birer ekrana düşmeye başladı. Belli ki meslek icabı yine bir ona bir buna bakmaktan tepe sersemi olacağım.
Sizi bilmem ama bende fazla sefer yapan uçaklarda ortaya çıkan metal yorgunluğuna benzer bir dizi yorgunluğu baş gösterdi. Belki de pek çok dizinin öyküsünün, karakterlerinin, oyunculuklarının birbirini andırıyor olması bu bıkkınlığın sebebidir. Aşktan, entrikadan, ihanetten, intikamdan kusacak haldeyim. Elin yabancı dizilerine bakıyorum; siyasetten fantastik hikayelere, aksiyondan bilim kurguya kadar son derece geniş bir yelpazeye sahipler. Bizim ise dizi deyince aklımıza aşk intikamından başkası gelmiyor.
Bir de bizim dizilerde mutlu kadın görebilene aşk olsun. Kadın cinayetlerinin zirve yaptığı bir coğrafyada bunu normal karşılayabilirsiniz ama ben artık ekranda dövülen, ezilen, aşağılanan, tecavüze uğrayan, aldatılan kadın görmekten usandım.
Star'ın yeni dizisi Hatırla Gönül de ilk bölümüyle zincire halka olmanın ötesine geçemedi. Engin Öztürk'ün yakışıklılığı, Gökçe Bahadır'ın sahiciliği, Onur Saylak'ın rafine oyunculuğu işi kurtarmaya yetecek mi bilmem. Gönlüm, rejisini çok beğendiğim yönetmen Gül Oğuz ile sürprizli hikayelerin kalemi Berkun Oya gibi lojistik açıdan çok iyi takviye edilmiş bir dizinin başarılı olmasından yana. Umarım, 'sürünün parçası', 'furyanın devamı' ya da 'dümen suyunun takipçisi' olmaktan daha öteye gider.