Cuma günü Ayşe Özyılmazel'in annesi Oya Germen'e televizyondaki 'koruyucu' açıklamaları için kızıp küsmesini eksen alarak. 'Annelere küsülmez' başlıklı bir yorum yazmıştım.
Okurlarımızdan müthiş destek geldi. Bu olay, anne sevgisini sadece Anneler Günü'ne saklamanın anlamsızlığının bir kez daha ortaya çıkmasına vesile oldu. Köşemize ulaşan mektuplar arasında biri vardı ki, tartışmaya son noktayı koydu. İşte okurumuz Ayşe Naz Çağlar'ın yüreğinden dökülenler:

OKURDAN AYŞE'YE
"Annesini kaybeden Ayşe Naz'dan annesine küsen Ayşe Özyılmazel'e... Sen gittiğinden beri hiçbir şey aynı değil... Nur içinde yat annem. Zaman özlemi azaltmıyor, artırıyormuş annem... Yaşayarak öğrendik hep birlikte. Bak başka daha neler öğrendik:
Kaç yaşında olursan ol, anne dizlerine başını dayamak çok önemliymiş. Anneden başka hiç kimse seni anlamazmış. Ona akıl sormak büyük lüksmüş. Annesiz evlat kaç yaşında olursa olsun yarımmış. Sadece ve sadece annenin sevgisi tertemizmiş. Ve en güzel anne, kendi annesiymiş herkesin...

EVLAT BÜYÜMÜYOR
Sen gittiğinden beri hiçbir şey aynı değil. Ben büyüdüm. Kaç yaşında olursan ol, annesi giden evlat büyüyormuş. Büyümek zorunda, çünkü anasından başka kimse nazını çekmezmiş... Bir evlat, anne dahi olsa buna muhtaçmış...
Gittiğin yerde yine dost, arkadaş, kardeş, torun torba biriktirdiğine eminim annem. Ama sakın unutma, ben gelene kadar... Ondan sonra benimsin... Söz, seni bir daha hiç üzmeyeceğim.
Kızın Ayşe Naz Çağlar..."