Vahide Gördüm'ü ne zaman, hangi dizide görsem, o ekranda çakılı kalıyorum. Çünkü o kadar inandırıcı ki, beni kolumdan tutup hemen hikayenin içine çekiveriyor. Annem'de Zeynep Eğilmez'i oynarken de, Hırsız-Polis'te Fulya karakteriyle karşıma çıktığında da, Bir İstanbul Masalı'nda Suzan Kozan'ın ruhuna büründüğünde de öyle oldu. Vahide Gördüm'ü görüyordum ama Vahide Gördüm'ün kendisini asla göremiyordum. Her dizide başka bir karakter oluyor, 'gerçeğinin' görülmesine asla izin vermiyordu. Oyunculuk da zaten bu değil miydi? Vahide Gördüm şimdilerde Adını Feriha Koydum dizisinde kapıcı karısı Zehra olarak gönülleri fethediyor. Sanırsınız, Ankara Sanat Tiyatrosu oyuncusu Vahide değil de, Ulus'taki apartmanın 20 yıllık kapıcısı Zehra. Toz bezini silkelerken, ekmek sepetini kolunda taşırken, çöp bidonunu merdivenden indirirken, yer bezini kovanın içinde sıkarken en küçük bir 'falso' yapmaz mı insan? Sen bu 'kapıcılık eğitimini' nerede aldın Vahide? Temizliğe gittiği kadını arkasından çekiştirmesi, sünnet düğününde oğlunu hakir görmeye çalışanları usulünce paylaması, el kadar tarlanın ardından döktüğü gözyaşını içine akıtması, kendi yüreğine dikemediği fidanları, kızının gönlünde sulamaya çabalaması... Hepsi birbirinden zorlu sahnelerin altından başarıyla kalkmasında, işini sevmesinin, oyunculuğa yürekten bağlanmasının payı var Vahide Gördüm'ün. Merak edenler, Vahide Gördüm'ün oyuncu olmak için verdiği mücadeleyi, internetteki biyografisine tıklayıp öğrenebilirler. İkinci el Doğan Kardeş kitaplarının, içindeki küçük oyuncuyu nasıl tetiklediğini görebilirler. Eğer konservatuvarlarda 'yürekten oynamak' diye bir bölüm olsaydı, Vahide Gördüm eminim kürsü başkanı olurdu... Ben Vahide'yi Gördüm... Bir daha böyle oyunculuk görür müyüm, bilmiyorum...