Merakla bekliyordum. 1 Eylül Dünya Barış Günü'nde Yavuz Bingöl ile Djivan Gasparyan, Cemil Topuzlu Açıkhava Sahnesi'nde beraber sahne alacak, müziğin evrenselliğini, notaların, tınıların halkları nasıl bir araya getirdiğini, ortak nağmelerin sınırları nasıl yok ettiğini bir kez daha gözler önüne sereceklerdi. Ama olmadı... Konser iptal edildi. Hem de 15 gün kala... Konseri düzenleyen, İstanbul 2010 Avrupa Kültür Başkenti Ajansı'ydı. Bu değerli ve anlamlı yıl boyunca İstanbul hak ettiği şekilde bir kültür ve sanat fırtınası yaşayacak, etkinlikler ve konserlerle sadece tarih ve coğrafyadan beslenmediğini, kültür ve sanatın da mabedi olduğunu tüm dünyaya gösterecekti. Ama biz ne yaptık? En çok bu günlerde el üstünde tutmamız gereken iki değerli sanatçıyı, "herhangi bir gerekçe göstermeden" öylece ortada bıraktık. Gasparyan, konsere hazırlanmak için günler önce ABD'den kalkıp, Ermenistan'a gelmiş. Birkaç gün sonra da provalar ve organizasyon detayları için İstanbul'a gelmeye hazırlanıyormuş. Yavuz Bingöl ise aylardır bu önemli konser için çalışıyormuş. İşin maddi kısmı bir tarafa, manevi açıdan da tam bir yıkım yaşamışlar. Her ikisi de en azından bir "gerekçe" duymak istiyorlar ama organizasyondan "tık" yok. Dünya Barış Günü'ymüş, İstanbul Kültür Başkenti'ymiş. Sanatçı dediğin; nahif, kırılgan olurmuş... Umurumuzda mı?