Geçenlerde bir dostum söyleyince ayıldım. 'Canım Ailem'in Meliha'sı Şebnem Bozoklu, ekranların yeni Perihan Abla'sı oldu... Tabii ki Perran Kutman'ın efsanevi tiplemesinin gönlümüzde ayrıcalıklı bir yeri var. Ama Şebnem'in muhteşem performansı bana her karede daha fazla Perihan Abla'yı hatırlatmaya başladı. Aslında 'Canım Ailem', yıllar sonra ekranlara yeniden 'sıcak mahalle dizisi' tatlarını getirdi. Ama şimdilik 'mahalle havası' burun deliklerimize yeterince dolmuyor. Çünkü 'mahalle sakinleri' ortalıkta yok. Ne bileyim, mesela bir bakkal, manav, kasap, dedikoducu bir teyze filan da karakterler arasına katılsa, şöyle camdan cama muhabbetler olsa, daha güzel anlatmaz mı dizi kendisini?.. Diğer taraftan, evden kaçan Mertcan'ın bulunmasına Nasreddin Hoca misali sevindik. Ama bacak kadar çocuğa otelin mutfağında yemek yapmayı öğreteceklerine Samim'in, Meliha'nın cep telefonlarını ezberletselerdi ya? Yardımsever taksici, evi bulabilmek için İstanbul'un yarısını dolaşmak zorunda kalmazdı o zaman... (Kıssadan hisse: Küçük çocuklarınıza ev telefonlarını, adresinizi mutlaka ezberletin!) Bir de dizideki bürokrasinin hızına hayran kaldım. Çocukların amcası, Samim'i mahkemeye verir vermez eve tebligat geldi. 24 saat sonra da sosyal hizmetler kurumundan denetçi kapıyı çaldı. Hızlandırılmış trenle dramatik bir şekilde tanışmıştık da, 'hızlandırılmış hukuk'u ilk kez bu dizide gördük!..