Sıla'yı izlerken Menderes Samancılar'ın yer aldığı sahnelerin gelmesini dört gözle bekliyorum. Çünkü oyunculuğuna bayılıyorum. Son bölümde töre ile evlat sevgisi arasında sıkışan Celil Baba'yı öyle gerçek taşıdı ki evlerimizin ortasına, ona dokunacak gibi oldum. Hele çaresizlikten bir ağlayışı vardı ki... Onu Asmalı Konak'taki Bekir Kirve ile tanıdı büyük çoğunluk. Ama bana göre o, Yılmaz Güney'in direkten dönmüş halidir. Eğer doğru zamanda doğru projelerin içinde yer alma şansına sahip olsaydı, Çirkin Kral'ın sinemadaki tek varisi olurdu. Menderes Samancılar'ı, ilk kez geçen yıl tiyatro sahnesinde görmüştüm. Selvi Boylum Al Yazmalım'ı izleyince onun üstün oyunculuğu hakkındaki fikrim iyice sabitlendi. Menderes'in bu bereketinden televizyonun çorak ovaları daha da nasiplense diyorum...