Malum, Gezi'nin yıl dönümü. Platformlar, 'sanatçı'lar, 'Tayyip düşmanı' medyacılar ellerine megafon almış "Taksim'de buluşuyoruz" naraları atıyor.

Uluslar arası basın, artık hiç çekinmeden "Erdoğan'ı nasıl yıkabiliriz" analizleri yapıyor. Anlayacağınız 'bizimkilerin' de Avrupa'nın da gözü Erdoğan'dan başkasını görmüyor.
Halbuki AB ülkelerinde faşist partiler seçimlerde rekor üzerine rekor kırıyor.

Her neyse bazıları görmese de Diyarbakır'da analar ağlıyor yine. Diyarbakır Belediyesi önünde 21 aile günlerdir yavrularını bekliyor.

Belediyenin önünde bekleyen 21 anne. Ama dağda 18 yaşından küçük çocuğu olan anne sayısı 134.
Önce 3 aile ile başlayan eylemde dün itibariyle sayı 21 aileye ulaştı.

Aileler gözyaşları içerisinde, Kur'an okuyarak evlatlarının sağ salim dönmesi için dua ediyor.
Başbakan Erdoğan'ın grup toplantısında bu konuyu gündeme getirerek HDP'ye "O çocukları alıp gelin" çağrısı yapması, aileleri umutlandırdı.

Dün de aileler, BDP Eş Başkanı Selahattin Demirtaş'la görüştü. Demirtaş, ailelerin talebini Kandil'le görüşeceklerini ve sorunu çözeceklerini kaydetti.
Yıllarca devletin ret ve inkâr politikalarına, faili meçhul cinayetlerine karşı mücadele veren bölgedeki insanlar, PKK'ya giden veya kaçırılan çocuklarını ise geri istemekten çekinirdi.
Her taraftan korku dağları sarmıştı.

Ama şimdi bir buçuk yıldır akan kanın durması, bölgede yaşayan herkesi cesaretlendirdi. Barış, insanlara özgüven verdi. Bu kez ciğeri yanan anneler susmuyor.
Bu sivil tepkiyi herkes ciddiye almak zorunda.

Kanın durduğu, barışın dağlara bahar getirdiği bir dönemde, Çözüm Süreci adım adım işliyor.
Sadece çatışmanın durması, kan dökülmemesi bile sürecin en büyük getirisi değil midir?
Bu normalleşme yeni bir Türkiye'nin göstergesi değil midir?

Dolayısıyla sivil siyasetçilerin daha önce kaçırılan askerler ve siviller konusunda inisiyatif alarak, onları dağdan getirmesi gibi bugün de harekete geçmesi gerekiyor.
Çözüm Süreci'ne katkı olarak ana kuzuları ailelerine biran önce teslim edilmeli.

Onlar 'Cumartesi Anneleri'yken gözlerindeki acı neyse,
bugün 'Diyarbakır anneleri' olarak gözlerinden okunan şey aynı; evlat acısı!
Geçmişte ceberut devlet tarafından faili meçhullerle ellerinden alınan neyse bugün de aynı; evlatları!

Hükümet HDP'ye çağrıda bulunuyor.
Ama sadece annelerin ve Hükümetin tepkisi yetmez.
Bazıları nedense sessiz!
Her olaydan Hükümet devirmeye yol arayanlar.
Çocuk gelinlere,
Çocuk işçilere,
Çocuk istismarlarına karşı çıkanlar.
"Çocuk gerillaya" da karşı çıkmalıdır!
Çocuklardan ne gelin olur ne de gerilla.
Çocuklar sadece çocuktur ve yerleri analarının koynudur…