Ankara... Gölbaşı... Emniyet Özel Harekât Daire Başkanlığı... Hain saldırı. 45 Özel Harekât polisi ve bir sivil şehit... 36 yaralı.
Özel Harekât'a atılan bombalardan birinin parçası... Kayseri'nin Yeşilhisar ilçesine... Özel Harekât Komiser Yardımcısı Kübra Doğanay'ın baba ocağına düştü.
23 yaşında şehadet şerbetini içen Kübra... Cennette... Yüce Peygamberimize komşuluk yapıyor.
Devletin giydirdiği yüzbaşı üniformasıyla... Devletin jet uçağıyla, Özel Harekât'a bomba atan darbeci... 45 kez müebbete mahkûm... Bin 170 yıl hapis cezasıyla cezaevinde yatıyor.
Yeşilhisar'da... Fevzioğlu Mahallesi, Lise Caddesi'nde... 24 numaralı Pınar Apartmanı 5'inci katında... Şehidin evinde ise... Bomba etkisi sürüyor.
Anne Hikmet Doğanay ile baba Harun Doğanay... Acı... Özlem... Gözyaşları... Yürek yarası kanamaya devam ediyor.
***
Yeşilhisar
Milat öncesinden bugüne uzanan bir tarih ve kültür zenginliği.
"Kapadokya'nın giriş kapısı" desek, yeridir.
Kayalara oyulmuş kiliseler... Mağara evler... Turistler... Avrupa'dan... Japonya'dan.
Belediye Başkanı Halit Taşyapan ve Kayseri Gazeteciler Cemiyeti Başkanı Metin Kösedağ ile buluştuk.
Kübra Doğanay'ın mezarını ziyaret ettik.
Ardından... Eve geçtik... Şehidin annesinin kahvesini içmeye.
Sohbet ettik... Dünden... Bugünden... Harun Doğanay'ın tarlasından, bahçesinden.
***
Kader ağlarını böyle ördü
Kübra Doğanay... İlkokul... Ortaokul... Yeşilhisar'da.
Resim yapmayı seviyormuş... Lise eğitimi... Kayseri... Güzel Sanatlar Lisesi.
Ve... İstanbul... Marmara Üniversitesi... Mimarlık Fakültesi.
Kübra... Yaz aylarında Yeşilhisar'da.
Yeşilhisar... Ana geçim kaynağı tarım... Her yaz Güneydoğu'dan binlerce geçici işçi geliyor.
Doğanay ailesinin bahçesinde de çalışan çok.
Kübra... İşçilerle konuşurken... Birinin telefon ekran fotoğrafını görüp irkiliyor... Terör örgütü lideri Abdullah Öcalan.
Ve... İşte o anda... Mimarlık 3'üncü sınıf öğrencisi Kübra, polis olmaya karar veriyor.
Ailesinden habersiz... Doğruca Polis Akademisi'ne.
***
Resimleri müze evde
Kübra Doğanay'ın doğup büyüdüğü ev... Pınar Apartmanı'nda.
Kübra şehit olunca... Aile o evden taşındı... Yakındaki bir apartmana.
Kübra'nın doğduğu ev ise... Müze.
Fakat... Baba Harun Doğanay, herkesin gelip görebileceği bir yer istiyor... Müze yapmak, kızının anısını yaşatmak için.
Bu nedenle... Müze/ ev biraz dağınık halde.
Bir resim gördük... Yağlıboya... Deniz... Tekneler... Yanında bir küçük resim daha... Türkiye haritası... Ay yıldız.
Anne Hikmet Hanım dedi ki:
- Kübra'nın yaptığı resimler... O kadar çok ki.
***
Ayşe Nida da polis olacak
Onlar... 3 kız kardeş.
Abla... Şerife Doğanay... Memur.
Ortanca... Kübra... Şehit.
Küçük kardeş... Ayşe Nida... Lise öğrencisi.
Ayşe Nida... Ne olmak istiyor?
Ablası şehit düşünce... Ayşe Nida, polis olmaya karar vermiş.
Sonra... "Hayır, pilot olacağım" demiş.
Ardından... Ressam... Yazılım mühendisi.
Anne... Hikmet Hanım:
- Son kararını bana söyledi... Polis olmak istiyor.
***
Zamanın durduğu an
Seneler önce... Harun Doğanay, mezarlıkta bir cenaze toprağa verilirken... Kadın saati bulmuş.
Topağa gömülü halde... Kayışı çürümüş... Pas içinde.
Temizlemiş... Saat çalışmaya başlamış.
Eski model... Her gün kurulması gerekiyor.
Kübra demiş ki:
- Baba, bana ver... Takmak istiyorum.
İşte o saat... Ve şehidin diğer 2 kol saati... Müze evin duvarında.
***
Ağlatan mektup
Duvarda... Başbakan Binali Yıldırım'ın... Şehit Kübra Doğanay'ın babasına yolladığı el yazısıyla mektup.
"Aziz şehidimizin kıymetli emaneti... Değerli kardeşim" diye başlıyor.
Biz mektubu okurken...
Anne Hikmet Hanım'ın gözlerinden yaşlar süzülüyor.
***
En büyük onur
Duvarda... Türkiye Cumhuriyeti Devlet Övünç Madalyası Beratı... Ve madalya.
Beratın üzerinde, "Şehit Komiser Yardımcısı Kübra Doğanay" yazılı.
Alttaki imza... "Recep Tayyip Erdoğan... Cumhurbaşkanı."
İşte... Bu berat... Bu madalya... Bu imza... Anne Hikmet ile baba Harun Doğanay için, reçetesiz ilaç... Sakinleştirici... Kalp ağrılarının dindiricisi.
***
Son fotoğraf
Hikmet Doğanay, "Bunu mutlaka görün" dedi... Duvardaki fotoğrafı işaret ederek:
- Kübram... Dedesini çok severdi... Yeşilhisar'a son gelişiydi... Birlikte fotoğraf çekmişlerdi.
Dede İbrahim Doğanay... Komiser Yardımcısı Kübra Doğanay... Abla Şerife Doğanay... Ve kardeş Ayşe Nida.
***
Çiftçilik
Meralar... Bağ bahçe... Tarım... Hayvancılık.
Pancar... Ayçiçeği... Patates... Kabak çekirdeği... Mısır... Elma, armut, kiraz, kayısı.
Balcılık... Arı... Koyun, kuzu...
Harun Doğanay, "Eğer aile çiftçiliği yaparsan" dedi:
- Sabah erken kalkarsan... İşin başında durursan... İşçiyle birlikte sen de çalışırsan... Paraya para demezsin.
***
Duygusal veda
Vakit geç oldu... Veda zamanı... Harun Bey, "Akşam yemeği yemeden bırakmam" dedi.
Hikmet Hanım... "Yatağınız hazır... Bu gece misafirimiz olun" diye ısrar etti.
- Teşekkürler... İnşallah başka zaman.
Anadolu kadını... Şehit annesi... "Eşinizle bekliyorum" diyerek ayrılmamıza izin verdi:
- Kışın gelin... Size arabaşı çorbası yapacağım... Şimdiden sizin için turşu kuracağım... Ama söz verin.
Söz... Karşılıklı telefonlar kaydedildi... Birbirimize sarıldık... Yanaklarımız ıslandı... Ayrıldık.
***
'Bereket versin'
Harun Doğanay, emeklilik için gereken prim gününü çoktan doldurmuş.
Ama... Yaşa takılmış, bekliyormuş.
EYT sorunu çözüldü... Taze emekli.
Maaşı... 7 bin 500 lira.
Dedik ki:
- Gözün aydın... Bu ay zam alacaksın.
- Allah razı olsun... Ne kadar vereceklerinin önemi yok... Allah, devletime, milletime zeval vermesin.