Rize'deydik, Rizelilerle "küresel krizi" konuşuyorduk. Herkes "ı" harfinin üstüne "nokta koyarak" konuşuyordu:
- Sikinti büyük... Esnaf sikintida... Sadece esnaf mi?... Hepimiz sikintidayız.
Rize Belediye Başkanı Halil Bakırcı'ya döndük:
- Sikinti konusunda siz ne diyorsunuz?
"2 türlü sikinti var" dedi:
1. Gerçek sikinti.
2. Hesap bilmemekten, lüzumsuz harcamadan meydana gelen sikinti.

***

"Gerçek sıkıntı" malum. "İkinci sıkıntıya" gelince... Halil Bakırcı'dan dinleyelim:
* Al bizim aileyi. 1 cep telefonu bende. 2 cep telefonu hanımda. 2 de oğlumda.
* Rize'de 10 yaşında otomobil gördünüz mü?.. İlle de son modele binecek.
* Akrabadan biri çay üreticisi... Geliri sınırlı... Ama cebi kredi kartı dolu.
* Gitmiş, Ziraat'tan inek kredisi almış.
* Anasını kefil yapıp, parmak bastırmış.
- Eee Halil Başkan... Sonra?
- Sonra ödeyememiş.
- Daha sonra?
- Kredi kartıyla borç kapatmış. O kartın borcunu başka kartla ödemiş. Borcu 3 bin YTL ise, olmuş 13 bin YTL... Beğendin mi?
- Eeee, sonra?
- Ne de olsa akraba... Rezil olmasın diye borcu biz kapattık.
Karadeniz'de "buna benzer pek çok kredi kartı hikayesi" dinledik.
"Bir Rizeli' nin söylemi" ise, günün "anlam ve önemiyle" tam örtüşüyor:
- Halil Bakırcı başkanımızın size anlattığı şey küresel ekonomik kriz denen olayın Lazcasıdır... Ve özetidir.