1970'li yıllardı.
Dağa taşa "Karaoğlan" yazıldığı, Ecevit'in "ne yoksulluk ne baskı, ne ezilen ne ezen, insanca hakça bir düzen" diye haykırdığı, CHP'nin yüzde 42 oy aldığı dönemdi.
Bir kongre öncesi partidekiler "birbirlerine" girdiler.
Kurultay toplandı.
"Parti Meclisi" için yarış başladı. Ama "nasıl bir yarış, nasıl bir rekabet?"

***
"Bir kesim" diğer kesimi suçladı:
- Osmanlı Bankası.
Amaç "Deniz Baykal'ı vurmaktı." Baykal, Maliye Bakanı iken "görevini yapmış, Osmanlı Bankası konusunda gerekli imzayı atmıştı."

***
Diğer kesimde "Osmanlı Bankası" diye bağıranları suçladı.
- Okus pokus.
Amaç "Ali Topuz'u vurmaktı." Zira Topuz için bir "tekerleme" icat edilmişti:
"Okus pokus, Ali Topuz."

***
Partinin "ağabeylerinden, sözü dinlenenlerinden, saygın isimlerinden" Prof. Dr. Turan Güneş kürsüye çıktı:
- Bunlar bize yakışıyor mu?.. Koca koca insanlar birbirleri için böyle derlerse yarın seçime gidildiğinde millet bize ne der?

***
Millet "söyleyeceğini" söyledi.
CHP'den "desteğini çekti."

***
Siyasette de, medyada da, iş dünyasında da "gerektiğinde devreye girecek, düşüncesini söyleyecek, akıl yolunu gösterecek, uzlaşıya davetiye çıkaracak" isimlere ihtiyaç yok mu?
"Bir zamanlar" vardı. Ama sonra onları "dinozor" diye suçladık, küstürdük, yıpratmaya çalıştık.
Ve "geldik bugüne..."