Altındağ Belediye Başkanı Veysel Tiryaki ile konuşuyorduk...
"Başkan" dedik:
- Her şeyde bir hayır var... At eğer Malkoçoğlu'nu sırtından atmasaydı gazeteler ve TV'ler "Ankara Kalesi Festivali'ne" bu kadar yer verirler miydi?
Veysel Tiryaki:
- Bence de öyle. Medyada fazla yer alamazdık.

***

Veysel Tiryaki:
- Cüneyt Arkın hala formda. Ata çok rahat bindi. Atik... Sağlıklı... Ve düşüşü de çok teknik oldu.
- İlk düşüşün ardından ben tekrar binmemesini söyledim... Ama Cüneyt Arkın çok ısrar etti.
- Başkan... Olaydan sonra Cüneyt Arkın'la konuştunuz... Nasıldı?
- İyiydi... Bir şey demedi... Sadece şunu söyledi: Başkan bey, at bana ayıp etti.

***

At, Malkoçoğlu'nu neden sırtından attı?
Cüneyt Arkın'ın "bunca yıllık karizmasını" neden çizdi?
"Suç" kimde?
Veysel Tiryaki "suç atta" dedi ve sonra "ama" diye devam etti:
- Atın da fazla günahını almayalım.
- At köyden geldi... İlk defa şehir gördü.
- At kalabalığa alışkın değildi... İlk kez kalabalıkla karşılaştı.
- At, hayatında ne kamera görmüş, ne gazeteci, ne alkış... Birden görünce ürktü.
- Kolay mı?.. Bunca yıl sırtında aynı kişiyi taşımış... Sonra hiç tanımadığı biri binmeye kalkınca... At tepki gösteriverdi.

***

Siyasette de böyle değil mi?
"Kırat" da yıllarca sırtında "aynı kişiyi" taşımadı mı?
Kırat'ın "yemini, suyunu" aynı kişi vermedi mi? Ama "yılların süvarisi" Kırat'tan inip de Çankaya'ya çıkınca...
Sanırız gerisini anlatmaya gerek yok.

***

- Sayın Veysel Tiryaki, sakın Malkoçoğlu'nu sırtından attı diye ata kötü muamele edilmesin.
- Hayır... Kesinlikle... Ata şeker bile verildi.