Metinan aşiretinin reisi Hatip Durmaz aradı:
-Halkın dertleri birikti... Herkes toplandı, sizi bekliyoruz.
Aşiret "Diyarbakır-Mardin-Urfa üçgenindedir."
Merkezi Mardin-Derik'in Dumluca köyüdür.
"Dışarıya" göç vermiştir: Mersin, Adana, Bursa, Manisa, İstanbul'a... Ve daha pek çok yere.

***
Metinan aşiretinin reisi "hanımağa" idi.
Hatip'in annesi Harbiye Durmaz.
Hanımağa 5 yıl önce öldü.
Şimdi "reis" Hatip Durmaz.
Ama Hatip kendisine "reis" denilmesini istemiyor:
-Bana reis demeyin, ağa demeyin... Ben sosyal demokratım... Aşiretimin ve bölgemin hamalıyım.
Ona "Başkan" diyorlar.

***
Hatip Durmaz aynı zamanda Derik'in "CHP ilçe başkanı."
"AK Parti'nin ilçe başkanı" da yine Metinan aşiretinden:
Hatip Durmaz'ın "yeğeni" Ahmet Karahan.

***
Halk toplanmış, bizi bekliyor, gitmemek olmaz.
Diyarbakır'dan Derik'e gittik... 90 kilometre.
Sonra o köy senin, bu köy benim, toz toprak içinde, bozuk yollardan geçerek Dumluca'ya vardık.
Yolda makinenin (otomobilin) lastiği iki kez patladı.
Halk "kıl çadırın altına toplanmış" bizi bekliyordu.

***
"İşte geldik" dedik.
Köylüler el çırptılar:
* Tupğerhat (Hoş geldin).
* Tuçavayı (Nasılsın)?
* Millet bı işi... Millet bırçiyi (Millet işsiz, millet aç).
* İş, nan, hızmat, kardeşlik, tohtur emduğazın (İş, ekmek, hizmet, kardeşlik, doktor istiyoruz).

***
Köylünün biri "tabakasını" çıkardı.
Eliyle bir güzel "sigara sardı."
"Tükrüğüyle" yapıştırıp, uzattı:
-Al sana bir tupğerhat (hoş geldin) cıgarası... Ha oturasın şöyle.
Öteki köylü "mırra" yetiştirdi.
-Cıgaranın yanında mırrayı içesin, bizi dinleyesin.
Kıl çadırın altında "yerimizi" aldık.