Çarşıda, pazarda, sanayi bölgesinde, otelde, lokantada "yanımızdakilerin" cep telefonları çalıyor. Çoğunun "zil sesi" aynı: "Malatya, Malatya bulunmaz eşin" türküsünün melodisi.
Çarşıda halkla sohbet ediyoruz. Söz Turgut Özal'dan açılıyor. Malatyalılar "hemşehrilerini" öve öve bitiremiyorlar. Sonra içlerinden biri "haydi" diyor:
- Rahmetlinin anısına... Hep beraber... Bir, iki, üç.
Ve başlıyorlar: "Malatya, Malatya bulunmaz eşin."
Kentin ortasında bir bina.
"Kernek Meydanı"nda.
Binanın üzerine "iri harflerle" bir dörtlük yazılmış:
"Malatya, Malatya bulunmaz eşin.........."
Çok kişi dedi ki: - Rahmetli (Özal) çok severdi... Çok da iyi söylerdi... Size onun sesinden dinletelim mi?
Ve Özal'ın sesi duyuldu:
Malatya, Malatya bulunmaz eşin Gönülleri coşturur ayla güneşin Yurda salar mis kokulu peteklerini Süslemiştir Bey dağının eteklerini Malatya'yı baştan başa çiçek bürüdü Tanrı takmış alnına yeşil zümrüdü Kayısı gibi al al olmuş benekli misin Derme gibi akışın var Kernekli misin Malatya Malatya bulunmaz eşin Gönülleri coşturur ayla güneşin Arkadaş kol kola gönül dağına Başlayalım üç ayaklı kıvrak oyuna
Türkünün bir de "nakaratı" var: "Anom, anom, anom, anom Kernekli misin,
Kerneğ'e gelmeye de gardaş yeminli misin?"
Biz "Malatyalılar bu türküyü çok seviyor... Neden" derken...
Belediye Başkanı Celal Akın'ın "cep telefonu" çaldı:
"Malatya, Malatya bulunmaz eşin"in melodisi, başkanın telefonunun "zili."
- Sorumuzu geri aldık.
Bu defa "başka bir soru" sorduk:
- Kernek neresi?
Öyle ya "meydanın adı" Kernek. Şarkılarda, türkülerde hep "Kernek."
Anlattılar: - Kernek, şu karşıda gördüğünüz karla kaplı dağın adıdır... Kernek deresi orada doğar... Kentin içinde akan şu dere, Kernek deresidir... Yaz, kış suyu bitmez.
"Meydanda" bir park var: "Şelale Parkı."
Bu parkın içinde "küçük şelaleler" oluşturulmuş. Kernek "gürül, gürül" akıp, gidiyor.
Ve kentin yerel radyolarından, otomobillerin müzik setlerinden, cep telefonlarından "aynı melodi" yükselmeye devam ediyor:
"Malatya, Malatya bulunmaz eşin....."
