Çok uzun yıllar önce çocuktum. Rahmetli babamla beraber ekranda milli güreşçi Ali Rıza Alan'ın Dünya Şampiyonu olduğu finali izliyorduk. Güreş bitti ve Alan, Dünya Şampiyonu oldu. Bende ve babamda büyük bir sevinç. Ne de olsa böyle başarılara aç bir ülkenin insanlarıydık.
Ali Rıza Alan, bizi çok mutlu etmişti. Artık o, bir halk kahramanıydı.
TRT spikeri, şampiyonluk madalyasını boynuna takmış güreşçimizle sıcağı sıcağına ilk röportajı yapıyordu. Sordu; "Sevgili Alan, Dünya Şampiyonu oldun. Duygularını öğrenebilir miyiz?"
Ali Rıza Alan'ın, o Dünya Şampiyonu güreşçinin ilk sözleri yıllar sonra hala kulağımdadır: "Çok mutluyum. Ama kampta şeftalilerin olgunlarını hep idareciler yedi, bize de ham olanları bıraktılar. Bu durumdan şikayetçiyim."
Ben babama baktım, o da bana. Bu işte bir tuhaflık vardı. Bir Dünya Şampiyonu'nun ilk sözleri "Şeftalinin iyisini yiyen yöneticileri şikayet" olmuştu.
Ne ilginç değil mi? Aradan belki 30 yıl geçti. Öğrendim ki; şampiyon Ali Rıza Alan şimdilerde köyünde çobanlık yapıyor.
Sevgili Aziz Yıldırım'ın şampiyonluk maçından hemen sonra yaptığı konuşmalar beni 30 yıl önceye götürdü. Şampiyonluk sonrası biri şeftaliyi yiyen yöneticilerini, diğeri ise basını Türk halkına şikayet ediyordu.
Böyle mi olmalıydı? Ali Rıza Alan belki haklıydı. Belki Aziz Yıldırım da haklı. Ama bu şikayet platformu boyunlarına madalya taktıktan hemen sonra yaptıkları konuşmalar mı olacaktı?
Biri şimdilerde çobanlık yapıyor. Diğeri ise hala Fenerbahçe Başkanı.