Bugün modaya uyup gelen mektuplardan bazılarını yayınlayalım istedik.
Çünkü görmezden gelinecek dertler, duygular değil bunlar.
Özellikle son bölümde yayınladığım mektubu ilgililerin dikkatine sunmak isterim.

Başbakan Erdoğan'ın gündeme getirdiği 'öğrenci evleri' konusu aslında yılların sorunu ve kanayan bir yara…
Tartışılmasında yarar var.
Bence tedbir de alınmalı…
Çünkü gençlerimiz bu şekilde hem örgütlerin tuzağına düşüyor hem de ahlaki sorun yaşıyor.
Yani "Başbakan bunu niye dedi" diyenlerden değilim.

Ayrıca Sayın Başbakan bu konuda gayet titiz davrandı.
Olayı basına kapalı bir toplantıda dile getirdi…
Kimseyi incitmeyecek şekilde yaşanan 'yurt' sorununa dikkat çekti.
Ancak bir işgüzar Başbakan'ın sözlerini, üzerine bin koyup dışarı sızdırdı.
Bu 'hassas' konunun gazetecilik refleksiyle ele alındığına inanmıyorum.

Konu malum takımın işine geldi.
Mevzu özellikle dallandırıp budaklandırıldı…
Ve iş sonunda özel hayata bağlandı.
Mesele tek başına ya da yakınıyla evde kalan masum öğrencilerle alakalı değil.
Mesele malum evlerde yaşanan çılgınlıklar ve çarpık ilişkilerle alakalı…
CNN Türk'te programa katılan kız öğrencinin sözleriyle ilintili…

Muğla'dan yazan Ahmet A. isimli bir okurum,
"Milas'ta yeğene üç arkadaşıyla birlikte ev kiralamıştık. Üst katta kızların erkeklerle kaldığı bir daireden yeni doğmuş bir bebeğin 5. kattan atıldığını televizyondan duyduk. Sonra bebeği o evde kalan bir kız talebenin attığını öğrendik. Şok olduk. Benzer olaylar ne yazık ki devam etmektedir" diye yazdı.

Turgut Y. ise,
"Başbakanımız olaya son derece ahlaki yönden yaklaşıyor…
Aydın Doğan medyası olayı yaşam tarzına çeviriyor.
O zaman ayrı ayrı erkek veya kız yurtlarına ne gerek var…"

Bence en önemli mektubu sona bıraktım.
Bu da yeni mezun bir üniversiteliden…
"Biz 3 kardeşiz. Diğerleri de üniversitede okuyor. Ben bu yıl Uludağ Üniversitesi'nden mezun oldum. KPSS'den çok iyi sonuç aldım. Maliye Bakanlığı vergi müfettiş yardımcılığı sınavına girdim ve kazandım. 20 Kasım'da sözlü mülakat var. Aldığım duyumlara göre herkes bir referans buluyor…
Ben Aksaray'ın Uzunkaya köyündenim ama Ankara'da yaşıyoruz. Hiç tanıdığım yok. Babam işiz biri…
Hem kendi ailemin hem de kardeşlerimin eğitimi için iş bulmam şart" diyor adı bizde saklı bu okurum…
Okurum torpil istemiyor…
Sadece hakkının yenmesinden korkuyor…