Kentlerde sürdürülebilir konumda olan, kent kültürünü kucaklayan dergileri çok seviyor, çok değerli buluyorum. Bir dönem başında olduğumuz İzmir Yayıncılık'ta, çok değerli dostlarla birlikte, kalıcı olmasını hedeflediğimiz, İzmir Kent Kültürü Dergisi'sini çıkarmıştık. (1999)
Nitelikli, katılımcı, çok yönlü, her sayısı 200 sayfayı aşan bir dergiydi. Hayat bizleri farklı noktalara savurunca, ne yazık ki aynı dergi, daha 6. sayısında tökezledi; ama buna rağmen, eminim İzmir dergicilik tarihinde, kendisini hatırlanacak şık bir noktaya koydu.
O yıllarda biz bu dergiyi çıkardıktan sonra, İzmir İzmir Kent Kültürü ve Sanat Dergisi'ni görmüştüm. Bir avuç insanın çabasıyla, hiç kimseden destek almadan, İzmir'in kültür hamalı değerli Tufan Atakişi'nin imkanları ve yönetimiyle yayınlanan bir dergiydi. Bu dergiyle tanıştıktan sonra, yıllarca izlemeyi sürdürdüm, okumaktan hep keyif aldım. Sevimli dergiyi, İzmir'in bir parçası olarak gördüm, Antalya'da olduğum yıllarda da dergiyle birlikte kentimin kokusunu, havasını hissettim. Aynı derginin serüveni 18. yayın yılına girerek sürüyor. Ve İzmir İzmir Kent Kültürü ve Sanat Dergisi'nin 108. sayısı yayınlandı. Derginin yayınını birkaç insanın desteği ve çabasıyla inatla sürdüren değerli Tufan Atakişi 18. yılda bir not yayınladı:
"Smyrna'nın İzmir oluşumu sürecinde, binlerce yıldan bu yana kentimizde yayınlanan en uzun soluklu İzmir İzmir Kent Kültürü ve Sanat Dergisi, 18. yayın yılına girdi ve 108. sayısı çıktı. Kent kültürü söylemiyle yola çıkan 3-5 İzmir sevdalısı, 18 yıl direnerek, sizlere sadece İzmirliler'e güvenerek inatla çıkarttılar, iki aylık aralıklarla yayınlanan bu dergiyi.
Bu süreçte Türkiye'de yönetimler, hükümetler, İzmir'de valiler, belediye başkanları değişti.
Ama İzmir İzmir'in yayın ilkesi hiç değişmedi. Kent kültürünün üç önemli öğesini sürekli dile getirip durduk: Rica etmek, özür dilemek, teşekkür etmek...
İzmir'e hatta Türkiye'ye yön veren, ancak bize ilgisiz kalan sanayi, ticari kuruluşları ve onların oluşturduğu meslek odası ve örgütlerine dergimize destek olun diye çok rica ettik.
Olanaklar uygun değil, daha sonra diyenlerden de özür diledik.
Bunca yardım çığlığımıza ilgisiz kalan, devlet kurum ve kuruluşlarına, İzmir'i yöneten merkezi ve yerel yöneticilere ve Türkiye'nin üçüncü büyük kentinde olmakla öğünen siad'lara destek olmamalarına rağmen biz yine de teşekkür ettik.
İşin acı tarafı ise, 18. yayın yılına adım attığımız bu mutlu günümüzde sizlere rengarenk bir dergi sunmaya niyetlenirken destek alamamızdan ötürü, karşınıza kısıtlı olanaklarımızla, siyah-beyaz çıkmanın üzüntüsünü yaşıyoruz."
Sevgili Tufan Atakişi'nin notunu okuyunca üzüldüm. Dergiyi elime aldım, sayfalarını karıştırdım. Bu siyah-beyaz sayı, eminim derginin yayın hayatının en güzel simgesi olacaktır.
