Hayat notları

Yazı yazmanın aynasından hayata yansıyanlarda, her zaman bir eleştiri gizli.
Kim bilir belki bir gün, yazı yazanlar için de değişim başlayacak...
Belki bir gün, eleştirecek şeylerin sayısı çok azalacak.
Belki bir gün, yazının o tutkulu serüvencileri, hayatta ya da edebiyatta sadece insanın mutluluğu için yazacaklar... İnsan huzuru üzerine yazılan yazılar olacak mesela...
Belki bir gün, sadece iyiliklerden söz edilen yazılar çoğalacak.

Belki bir gün, tek başına güzelliklerin tarifi yapılan yazılar kaplayacak gazete sayfalarını...
Belki bir gün, sadece insanın kendisi yazı konusu olacak...
Kendini bilmenin erdeminden söz edecek yazılar...
Kendini tanımanın ayrıcalığını anlatacak yazarlar...
Belki bir gün, insanların tümü için mutlu bir dünyadan söz edilirken, daha bir mutlu dünyaya nasıl adım atılacağını işleyecek yazılar...
Belki bir gün, insanlar başkalarını ve yaşamı mülk edinmediklerinde; "sevgiyi" ise mülk edinmek sanmadıklarında, yaşamın anlamı üzerine yazılar çoğalacak...

Herkes yaşamının anlamını sevgide arayacak belki bir gün...
Bir bakışın, elvedanın, aşkın, sevmenin, belki de ölümün anlamını...
Belki bir gün, insanın ölümü sadece doğal yollardan gerçekleştiğinde; trafikten savaşlara kadar; insan "insan eliyle" ölümden uzaklaştığında; ölüm üzerine farklı yazılar yazılacak...
Belki değerli insanlar ölmeden önce, değerlerini anlatacak yazılar...
Belki bir gün, yönetenler yalan söylemekten vazgeçtiklerinde; sadece tarihteki unutulmuş yalanlar üzerine, eğlendiren, hoş yazılar yazılacak...

Belki bir gün hepimiz, özellikle "sizlere" ve "bizlere" bölünmekten vazgeçtiğimizde; özgür insanın yaşam tarzı üzerine yazılar yazılacak...
Belki de özgürlüğün değeri üzerine...
Belki bir gün, bir yazı bir martının kanat çırpınışlarını anlatacak sadece...
Bakacaksınız bir gün, sadece kelebekleri anlatacak yazılar...
Denizin dalgalanışını belki...
Okyanusların ıssızlığını...
Mavinin kucaklanışını sanki..

Bütün renklerin nasıl kurtulduğunu son anda kirlenmekten...
Ve beyazın eşitler arasında nasıl birinci olduğunu belki...
Bir gün bir yazı, belki balıkların da hissettiklerini mesela...
Belki bir gün, "açlık" unutulduğunda... Bu dünyada "aç çocuklar" kalmadığında; geçmiş anımsanıp, hüzünle gelip geçecek bir kalemin dünya için kısacık serüveni daha...
Geçmiş zaman günlerinde, bir kedinin ağlayışını, bir köpeğin acısını anlatacak belki yazılar...

Belki bir gün, insanlar birbirleriyle didişmekten vazgeçtiklerinde; ille de bir yerde, bir tarafta olmak zorunda bırakılmadıklarında; sadece "derinlik" üzerine yazılar yazılacak mesela...
Belki de bilinmeyene yapılan yolculuklar, yazı konusu olacak insan için...
Zamanın gizemli karanlığı, evrenin ve kosmozun kendi sessizliği üzerine...
Belki bir gün, toplumun kendine, kendisine uyguladığı mecburiyetler ortadan kalktığında, sadece yaşam üzerine yazılar revaçta olacak herhalde...
Belki de en revaçta yazı, kendisiyle dalga geçen yazarların yazısı olacak...
Güldüren, düşündüren, geçmişin insanlık acılarını yüreklerde hissettiren yazılar mesela...

Belki bir gün, coşku ve sevinç tadında, çocuksu yazılar hakim olacak dünyaya...
Sadece gülümseyen bir yüz...
Mutlu insan, mutlu toplum üzerine yazılan yazılar artacak... Belki bir gün...
İşte "belki bir gün", "belki bir gün" derken, her sabah kapımızı usulca aralayan o günler, aylar, mevsimler; sanki birbirini taklit edercesine, uçup gidiyor avuçlarımızdan sessizce... Evet ne dersiniz? Belki bir gün... Yazı dürüsttür... Yazı bir gün kendisini; insana, sevgiye, aşka, güzelliğe, iyiliğe, erdeme teslim edecek sadece...