Aslında çok eski zamanlardan kalma; modernleştirilmiş, yalınlaşmış bir bilgelik hikayesi:
Bir gün 'sıcak' ve 'soğuk', birbirlerinden çok uzak olduklarına karar vermişler; çok özlemişler birbirlerini ve 'artık tek çözüm, bir arada var olmak' demişler.
Her ikisi de bu yeni düzenden memnunmuş.
Bir araya gelmişler ve çok mutlu olmuşlar.
Ama bir gün birinin bir sözüne kulak misafiri olmuşlar: "Son günlerde hiçbir şeyin sıcak ya da soğuk olmaması garip değil mi? Var olan tek derece ılık gibi görünüyor."
Bunun üzerine tekrar ayrılmışlar. Ve o günden sonra ılıklık sadece, ya henüz yeterince ısınmamış şeylerde ya da soğumakta olan şeylerde görülmüş.
Soğuk ve sıcak da, zaman zaman birbirleriyle buluşarak var olmayı öğrenmişler.