Önceki gün Türkiye barış sürecinde çok önemli bir adıma tanık oldu. Biz de dahil, bütün yurttaşlarımız bu adımdan büyük mutluluk duydu. Çünkü artık bu ülkenin bir tek insanın bile ölmesine tahammülü kalmadı. Şehit cenazelerini uğurlamaya, gencecik insanların ölümüne artık tahammül yok. Halkımız artık bir kişinin bile burnu kanamadan barışı istiyor.
İzmir'de de her kesimden olduğu gibi Kürt kökenli yurttaşlarımızla da konuşuyorum.
Hepsi barış adımından çok umutlu.
Herkes bu sürecin sağlıklı ve demokrasinin güçlenmesiyle sonuçlanmasını umut ediyor. Şu anda bu barıştan daha kıymetli, daha güzel bir tablo olamaz. Umarım kardeşliğimiz, demokrasinin güçlenmesiyle bu süreçte tescillenmiş olur. Umarım süreç çok olumlu ve iyiliklerle sonuçlanır.
Ölümlere son vermiş, barış ortamını getirmiş, kanı durdurmuş bir Türkiye'yi de tutabilmenin mümkün olmadığını düşünüyorum.

KALBİM ACIYARAK YAZMIŞTIM
Yeri geldiği için yazıyorum. Geçtiğimiz yıl Yunus Nadi Şiir Ödülü'ne layık görülen kitabım 'Kapıyı Çalıyorum'daki bir şiiri, 2009 yılında kalbim çok acıyarak yazmıştım. İzninizle sizlerle paylaşıyorum. Dilerim Türkiye'de, artık bu ve benzeri şiirler yazılmaz.