EDEBİYATÇI İskender Pala'nın sadeleştirdiği Mevlana'nın Mesnevisi'nden, Kedi- Fare oyunu başlıklı bir bölüm okudum. Mevlana'nın o sade anlaşılır, ama büyük algısı, kelimeleri yalın kılan anlayışı, insanı derinden etkiliyor. "Kedi-Fare Oyunu"nu sizinle de paylaşayım:
"Ortalıkta dolaşsa binlercesi farelerin; kediye başkaldırsalar da...
Korkmaz ki kedi bu halden, bir tehlike de sezmez hatta... Tam tersine, memnun olur ve birer birer yakalayıp yer onları... Çünkü birlik beraberliği bilmez fareler... Ne cesur bir yürek... Ne toplu hareket bilinci... Fareler nasıl çıksın kedinin karşısına, nasıl dirensinler topluca...
Bu ruh olsaydı onlarda eğer, belki biri kedinin yüzüne pençe atıp onu kör eder, bir diğeri kulağını ısırırdı dişiyle. Yazık... Çok yazık... Binlerce olsun isterse fareler... Her biri kurnaz kedinin karşısında cenaze gibi durduktan sonra.
Kıssadan hisse: Mülkün sahibinin hikmetinden sual olunmaz... Bir güç verir ki aslana, tek başına yaban eşeği sürüsüne saldırır korkmadan... Onar çatallı boynuzlarıyla yüz binlerce yiğit geyik, onun hücumu karşısında yok olur gider yahut da. Neden mi? Tek başınayken bile bir aslan, bütün aslanlar topluluğunun gücünü kendinde hisseder. İşte ondan!..."