Zirvenin tadını alıp da, orada devam etmenin keyfini sürmenin peşine düştüğü halde, Beşiktaş'ın ciddi yorgunluğu göze çarpıyor.
Diyarbakır maçında çok istediler, pozisyonlar buldular, sonuna kadar uğraştılar ama dengeyi bozamadılar.
Manisa'da daha farklıydı. İlk yarıdaki istekli ve arzulu takımın, ikinci yarıda sonuca razı, tesadüflere amade hale gelmesi başka türlü açıklanamaz.
Lige kötü başladılar. Kötü eleştiriler aldılar. Başkanlarına kötü tezahüratlar yapıldı. Takım olarak tartışılır hale geldiler.
O haldeyken ayağa kalkıp, yürümeyi bırakın; koşmaya başladılar. Üst üste kazandılar. Hiçbir kimsenin kendilerine biçmediği "şampiyonluk adayı" rolü için bir anda vazgeçilmez hale geldiler.
Ama yorulmuş, bıkmış, 'yeter' bayrağını çekmiş bir haldeydiler Manisa'da.
Esas rolünü hatırlayan yoktu takımda. Ernst bile topa, kapıya gelmiş seyyar satıcı muamelesi yapıyordu. Nihat'ın hırsına rağmen, kararsızlıkla pekişen kötü tercihleri vardı. Müthiş bir gol atan Bobo'yu, maç boyunca bir daha gören olmadı.
Maçı koşarak oynamak yerine, duran topların tesadüfleriyle yaşamayı tercih ederek devam ettiler.
Bu halleriyle bile eminim Süper Lig'in yine en iyi istatistiklerinden birinin sahibiydiler.
Bastıran, arayan, rakip kaleye çok yaklaşan, gol için uğraşan ama yapamayan bir ekip halindeler.

PUAN DAĞITMAYA DEVAM
Beşiktaş forvetleri ne kendilerine, ne de ayaklarına bir inanç taşıyor. Kaleye topu vurmuyor, dürtüyorlar. Yetenek bunalımı onları öylesine sarmalamış ki, çözümün kendilerinde olduğunun farkına varamadan, ilahi bir gücün onları skora taşımasını bekliyorlar.
Mesut Bakkal, sezon başından beri takımının atlet özelliklerini iyi kullanıyor. Topun kendisinde değil, rakibinde olmasını arzulayarak koordine oluyor.
Etkili çıktığı atak sayısı sınırlı ama hemen hepsinde notlara 'tehlike' işaretini düşürtmeyi başarıyor. Gol atacak adamı yok, gol pası verecek de. Ama gireni ve çıkanıyla tüm oyuncuları tam bir asker.
Tüm rakipleri kazanırken, Beşiktaş puan dağıtma haftasına ikincisini de ekledi.
"Rakipler de kaybediyor" bu etabın sadece bahanesi olur. Çünkü onlar kaybederken kazanamazsan, hangi iddianın peşinde olacaksın ki... Sonuçta sen de bir başkasının rakibisin.