BAZI noktaları paylaşalım:
- Bu her şeyden önce bir cinayettir. Bir insan öldürülmüştür. Katilinin bulunması için ısrarlı yayın yapmak basının boynunun borcudur. Çünkü basın hukuk düzenini savunmak durumundadır. Her cinayet karşısında aynı kaygı duyulmalıdır. Cinayetin haklısı olamaz.
- Bu, aynı zamanda toplumu geren, ayrıştıran, tartıştıran; ülke duyarlı bir süreç içindeyken gerçekleşen, simgeler taşıyan, "mesaj veren" bir cinayettir. Bu cinayetin toplumu daha da karıştırmasına basın alet olmamalıdır.
- Tecrübe, suç tanıklarının değerlendirilmesinde gerçek bir uzmanlık gerektiğini göstermiştir. Araştırmalara göre tanıkların birçoğu detayları ya yanlış anımsamakta ya da tamamen uydurmaktadır. Gazeteci bu tür tanık anlatımlarını kılı kırk yararak haberleştirmelidir.
- "Soruşturmanın gizliliği", haberciliğin önünü tıkamak için kullanılamaz. Bu tür büyük etki yaratan suçlarda yetkili makamlar basını düzenli ve sık olarak doğru bilgilerle beslemelidir. Şeffaflık haber kirliliğini yok etmez, ama asgariye indirir. Yararlı da olur, çünkü gazeteci elde ettiği başka bilgileri de daha sağlıklı tartabilir ve gerçeğeadalete ulaşılmasını hızlandırabilir. Bu, son günlerde yaşanan "kurumların birbirine düşmesi" sorununun çözümüdür. "Dışa kapalı" kurum anlayışı terk edilmelidir.
- Ele geçen bilgilerin ilgili ve yetkili kurumlardan kontrol edilmeden şu veya bu, onların görüşleri eklenmedenyayına sunulması ne kadar yanlış ise, bir "cezai işlem" olarak "akreditasyon iptali" de kadar yanlıştır. Her iki hareket tarzı da, sadece halkın daha kötü ve eksik bilgilendirilmesine hizmet eder.