"Hayır! Onların insan olmadıklarını söyleyemeyiz. Böyle bir şüphe duymak korkunç bir şey...
Uluyorlar, oldukları yerde zıplayıp sıçrıyorlar, yüzleri ürkütücü ama sizi asıl tedirgin eden şey şu ki, onlar da insan...
Hepsi maalesef uzak akrabalarımız..."
***
Yok, yok! Yukarıdaki sözler son zamanlarda çenesi iyice düşen
Avrupa Komisyonu Başkan Yardımcısı
Josep Borrell Fontelles'e ait değil...
Joseph Conrad'ın (1857-1924) meşhur romanı
Karanlığın Yüreği'nde geçiyor o sözler. Hani
Afrika'nın cangıl nehirlerinde ilerleyen bir sömürge gemisinin kaptanı Marlowe'nun hikâyesini anlatan kitap...
Dün "Romantiklik, Serüven ve Kolonyalizm" başlıklı bir makaleyi okurken karşıma çıktı bu alıntı...
Tabii hemen aklıma
Borrell'in geçen hafta ortalığı karıştıran sözleri geldi.
Hatırlayın...
"
Avrupa bahçedir, bir bahçe inşa ettik biz" demişti; "Ama tehlike yaklaşıyor;
cangıl bahçeyi işgal edebilir, önlem almalıyız."
***
Avrupa medeniyeti(!) artık korku içinde...
"Cennetten düşme" korkusu sardı her yanını...
Yine de kaderine doğru bile bile ilerliyor; daha doğrusu ABD arkasından itiyor.
Ve bu sırada
kolektif bilinçdışına kazınmış bütün ırkçı, seçkinci, sömürgeci kalıplar su yüzüne çıkmaya
başlıyor.
Yuh, bu kadar da olmaz, demeyin!
Olmuştu. Olur.
Talanlarını yüzyıllar boyu ilerleme diye hepimize yutturmuş adamlar bunlar, unutuyorsunuz.
***
Borrell çok tepki alınca, "Yanlış anlaşıldım, aklımda ırkçı fikirler yoktu bunları söylerken" dedi ama sözlerini geri almadı.
Zaten dilinin ucunda, aklının eşiğinde olmaz ki...
Çok derinlerde yatar o fikirler ve böyle sürçer gibi dışarı vururlar kendilerini...
Bahçe...
Batı'da,
Doğu'da, her yerde; en derin köklerinde
cennettir.
Biri,
"Biz bir bahçe inşa ettik, dışımızda kalan her yer balta girmemiş ormandır" dedi mi bu asla öylesine
söylenmiş söz olamaz.
Borrell, belli ki, yaklaşmakta olanı iliklerine kadar hissediyor.
***
Ne dersiniz?
Avrupalılar en büyük kazığı kendilerinin yetiştirdikleri elitlerden mi yiyecekler?
Küreselciler "yapay cenneti" Avrupa'nın elinden alıp kaçıracaklar mı?
***
NOT DEFTERİ
Kendimizle ilgili söylediğimiz bütün güzel ve soylu masallara karşın, çamurun içinde sürünüyorduk. (ROMAIN GARY / Cennetin Kökleri)
