Bütün savaşlar bir gün biter.
Çünkü hiçbiri "maksat savaşmak olsun" diye çıkmaz.
Maksat hasıl olduğunda ya da (bu ihtimal hep unutulur ama) maksat berhava olduğunda elbette Ukrayna Savaşı da bitecek...
Ama nasıl?
Ne zaman?
Kim bitirecek?

***

Ukrayna sürecinde çok başarılı bir diplomasi ağı kurduk, o kesin!
Barış için atılacak adımları sürekli masada tutuyoruz.
Ancak gerçek şu ki...
Bu savaşı ancak başlatanlar bitirir.
Yani bitirme kararı gelecekse, ABD ve Rusya'dan gelecek.

***

Üçüncü odak, yani olup bitenleri ellerini ovuşturarak izleyen "küreselci merkez" (Yeni feodal şirketler oligarşisi) var bir de...
Onlar bütün dünyanın "canlı yayın"da ulus devletlerin çaresizliğini izlemesini tercih ediyorlar.
Nasılsa, global medya ellerinde...
Canları istediğinde Rusya savaş alanında perişan olmuş gösteriliyor; canları istediğinde savaş üzerinden gıda kıtlığı ve enflasyonun tehlikeli boyutları gözlere sokuluyor.

***

O halde soralım...
Savaştan maksat hasıl oldu mu?
Cevap için önce Rusya'ya bakalım...
Rusya, artık sadece askeri alanda değil, ideolojik alanda da Batı'ya karşı bir çatışma sahası kuruyor.
Savaşın etkileri gündelik hayat ekonomisinden popüler kültüre kadar uzanıyor.
Bütün güçsüz yanlarını tamir etmek ve Rus toplumunu sarsmak isteyen Putin için bu savaş radikal bir fırsat...
Çarçabuk barış masası kurulsun ister mi hiç?

***

Peki savaşın baş kışkırtıcısı ABD yakın bir zamanda gerçekten barış isteyebilir mi? Hayır!
Böyle bir geri çekiliş için ABD'nin iç kavgasının çok şiddetlenmesi gerekir.
ABD, dünya yeniden ikiye ayrılsın; otokrasi ve demokrasi arasına duvarlar çekilsin istiyor.
Bundan emin olduğunda tarafları barışa zorlayacak ve "yeni soğuk savaş" atmosferinin tadını çıkartacaktır.
Çünkü ancak o zaman "Amerikan rüyası"nı yeniden canlandırmak için çalışmalara başlanabilir.
Demek ki plan, savaşın yeni Ukrayna'lar üzerinden yayılması üzerine kurulu...
Ötesi mi?
Çok karmaşık ve sürprizlerle dolu...
Onu da haftaya konuşuruz.

***

NOT DEFTERİ

Eskiden her şeyden korkardık. Vakitsiz horoz ötse... Gece sakız çiğneyen olsa... Hep korkardık. Aydınlıktan, karanlıktan korkardık. Şimdiyse hiçbir şeyden korkmaz oldum. Bu sefer de bu kadar korkusuz olmaktan korkuyorum galiba. (KEMAL TAHİR / Esir Şehrin Mahpusları)