Oyuncudurlar...
Rol yaparak ünlenir, zenginleşirler...
Ve gün gelir, kişilikleri bir rolden ötekine koşturup durur.
Hatta Amerikan "Actor's studio" ekolünden olanlar, kişisel gerçeklerini de ancak "oynayarak" ifade edebilirler.
Al Pacino, Robert De Niro ve benzerlerine bakın, demek istediğimi anlarsınız.
Kendi hayatlarını anlatmaya çalıştıkları röportajlarında bile bir film setinde gibidirler.
Al Pacino, kendini oynar.
De Niro, insanda gerçek hayatta gerçekten De Niro diye biri var mı, şüphesi uyandırır. Öylesine aşırı rol kasar (overacting) her seferinde...
Ne var ki, kitleler eğlence kültürünün hikâyeleri karşısında çocuklaşırlar.
Sevdikleri oyuncuların rollerini, onların gerçek kişiliklerine tercih ederler.
Sonrası?
Sonrası hep hayal kırıklığı...
***
Lafı şuraya getireceğim...***
Çevrecilik böyle bir "saftoriklik" haline getirildi işte...
İklim mücadelesi militanlığı bu türden bir "kullanışlı sersemlik" olup çıkmak üzere...
DiCaprio'nun ve diğerlerinin baştan sona "rol" yapmak için o sahneye sürüldüklerini, bunun kârlı bir kampanya yöntemi olduğunu anlayamayacak haldeler.
Şimdi söyleyin bana...
Çevreci tayfa, "iklim mücadelesi" denen şeyin de "Great Reset/Büyük Sıfırlama" oyunu olduğunu, kendilerine de figüran rolü verildiğini anlayabilir mi?
Geçiniz!..
***
NOT DEFTERİ
Altınlarını cam karşılığı dağıtan Kızılderiliyi hiçbir zaman gülünç bulmadım. Cam, altından daha asil. İsrail peygamberlerinden beri lanetlenmiş bir maden, altın. Adı, tarihin bütün cinayetlerine karışmış. Pıhtılaşmış kan, insan kanı. Cam güzel, çünkü kirli bir mazisi yok. Cam güzel, çünkü kalbi var, kırılıverir. (CEMİL MERİÇ / Bu Ülke)