Görmek, anlamak için dikkatle bakmak zorundayız.
Lakin sadece tek bir noktaya bakmaya zorlanmak başka bir şey...
Hele buna şiddetli bir duygu yükü de eklenmişse...
O zaman körleşiyoruz demektir.
Gözümüz baktığımızdan ötesini görmez, zihnimiz bulanır.
***
İki gündür bütün dünyanın gözleri Kâbil Havaalanı'ndaki korkunç görüntülerde...***
Twitter'a baktım...***
Gördüğünüz gibi...
Misyon/görev/operasyon tamamlandı bile...
Eminim...
Virginia Langley'de toplanmışlardır...
Ellerini ovuşturarak "Dikkatleri dağıttık, Taliban'ı yine şeytanlaştırdık, Afganları tuhaf ve trajik işlere kalkışan yaratıklar olarak tanıttık... Aferin bize!..
Şimdi dünyanın başka bölgelerini Afganistan'a çevirebiliriz" diye konuşuyorlardır.
***
NOT DEFTERİ
Aklın ve duyguların yavaşlığına karşın bilgi alanı hızlanır. Şeyler öyle hızla akmaya başlar ki, insan beyni bilginin anlamını işleyemez hale gelir ve birden kaos durumuna gireriz. Peki böyle bir durumda ne yapılmalı? Benim önerim akışa değil, nefesinize odaklanmaktır. Dış ritmi takip etmeyin, normal nefes alın. (FRANCO BERARDI / Nefes-Kaos ve Şiir)
Bu köşe yazısını aşağıdaki linke tıklayarak sesli bir şekilde dinleyebilirsiniz