Hepimiz çocukluğumuzdan tanırız o duyguyu.
Yetersizlik nedir?
Gücünün yetmemesi nedir, biliriz.
Birçok şeyi istesek bile yapamayacağımızı biliriz.
Bu bir tür "aşağıda olma" hissidir.
Yani biliriz ki, yetişkinler üstündür, bizden "üstte"dir.
***
Ama
çocukluğa has ve gayet normal bir hissi yetişkinlikte koruyup iyiden iyiye derinleştirmek vardır ki...
İşte o fenadır!
Anlamışsınızdır...
"Birey psikolojisi"nin babası
Alfred Adler'den (1870-1937) beri hepimizin diline
pelesenk edilmiş o terimden; "
aşağılık kompleksi"nden söz ediyorum.
Adler'e göre kişiyi ileri doğru iten şey bu yetersizlik hissini aşma çabasıdır.
İnsan üst olmak, üstün olmak, hedeflerine ulaşmak için "
yeterli güce" sahip olmak ister.
Gerçek yetişkinlik buna inanmaktır.
Olgunluk, bunun yolunu bulmaktır.
Bu yol (hatta tedavi) eğitimden (öğretim değil, karıştırmayalım) geçer.
***
Birçok yorumcu toplumların da "
aşağılık kompleksi"nden çekebileceğini iddia eder.
O tartışmalara girmeyeceğim.
Derdim...
Bizdeki "
gelişmiş ülkelere ağzının suyu akarak bakan ama ülkemizin asla gelişemeyeceğine inanan" kesime bir de
bu açıdan bakmak...
Asında "gelişmemizi asla istemeyen" kesim demek daha doğru...
Dikkatle bakınca görüyorsunuz...
Bunların kafası,
ebeveynlerinin (üstünlerin) koltuklarının altında yaşama konforunu terk etmekten ölesiye korkan (çaresizlik
öğretilmiş) çocuk kafası...
Batılı abileri arıza çıkartır diye korkudan tir tir titriyorlar.
Biraz daha zorlarlarsa, aşağılık kompleksleri
"alçaklık" seviyesine inecek, öyle berbat bir haldeler.
***
Şimdi tam burada...
Bakan
Berat Albayrak'ın geçen gün TV konuşmasında söyledikleri aklıma geliyor...
Şöyle demişti Albayrak...
"Üç beş sene önce zihniyette devrim yaptık ve hızlı sonuç aldık.
TPAO artık bulunan gazı en hızlı şekilde çıkaracak sisteme sahip. Tamamen kendi imkanlarımızla... Ama adam çıkmış '
kaç yıllık TPAO'luyum, o gaz çıkmaz' diyor. Siz bu zihniyet yüzünden 80 yıldır hiçbir şey yapmadınız."
***
Şimdi bu alıntının üzerine daha fazla bir şey söylemenin anlamı yok.
Şunu bilelim...
Yetişkin olmak istiyorsak,
"güçsüz çocuk" hislerinden ve korkularından kurtulmak zorundayız.
Yetişkinlik, yeterlilik, güçlülük, üstünlük yolu elbette engebelidir, sancılıdır.
Her yanı dikenlerle doludur.
Ama bu yolu yürümek boynumuzun borcudur.
