Ne diyordu Orhan Veli? "Her şey birdenbire oldu/ Birdenbire vurdu gün ışığı yere/ Gökyüzü birdenbire oldu/ Mavi birdenbire/ Birdenbire tütmeye başladı duman topraktan/ Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire." Ama içimiz burkulmadan şiirin devamını getirmek imkansız... Hani "Yollar, kırlar, kediler, insanlar... /Aşk birdenbire oldu/Sevinç birdenbire" dizelerini... Biz orada yokuz! Çünkü birdenbire durdurulduk, kapandık, kapatıldık. "Her şey" dışarıda kaldı. Bunun birdenbire olacağı kimsenin aklına gelmezdi.

***

Sosyal medyada çok dolaşan bir video... İtalya'da bir hastanede hekimler ve hemşireler koridorda toplanıp hep birlikte dua ediyorlar. Bu videonun altına sadece bizim ülkemizde eleştirel yorumlar yazıldı. Derhal rahatsız oldu bazıları. Bir saniye bile beklemeden çok da akıllıca davranıyormuş havasında "Gidip başka hastayı kurtaracaklarına zaman kaybediyorlar" diye yazanlar oldu. Bunu münferit olay saymak, birkaç habis ruhlunun işi olarak düşünmek yanlış. Bu yorumları yapanlar arasında öğretmenler, iş adamları, siyasetçiler falan var. Başka ülkelerin "inançsız"ları böyle değilken bizdekiler neden, nereden, nasıl filizlendi bu hal? Bunun için özel bir eğitimden mi geçirildik yoksa? Bu soruyu sorup iyice düşünmenin vakti hala gelmedi mi?

***

Ortalıkta sürekli "fırsat bu fırsat içine dön, kendine rastlayacaksın ve bugünlerin kıymetini bileceksin" diye laflar dolaşıyor. Oysa öyle olmuyor bu işler. Kendini bilmeyen ve bunun için hiç ders çalışmamış biri rastladığını nereden bilecek? Hem "kendin" dediğin ne, şu hali bir marifet mi ki?.. Derme çatma bir mistisizmin kimseye hayrı yok! Geleneğin "marifet-i nefs" hakkında söyledikleri daima bir "öz"ün varlığına dayanır. Bu "öz"ü bilmeyenin, bunun derinliğine vakıf olmamış birinin karşılaşacağı şey, aynadaki saçı başı dağılmış görüntüsünden başka bir hal olabilir mi?..

***

İçeride kapanıp kalmamız, kendiliğinden "içimiz" ile haşır neşir olmamızla sonuçlanamaz ki! Hem evlerimizde, hem de kafamızın içinde "patırtı" sürüyor. Zihinlerimizi sükuta erdirmek öyle kolay değil.

***

Bahar geldi. Karşımdaki kiraz ağacı çiçeklenmeye başladı. Bunu uzaktan bilmek de buruk bir tebessümün güzelliğini taşıyor.