Günümüzde savaşlar ilan edilmiyor, adı konulmuyor... Bu bakımdan biz İdlib krizinde belki fazla kuralcı, diplomatik ve dürüst davrandık. Ama bitti. Şimdi savaş vakti... Ve herkes şunu bilmek zorunda: Artık moral bozmak ve demokrasi kılıfı altında ikide bir "bizim orada ne işimiz var?" diye sorup durmak öyle ya da böyle düşmanın yanında saf tutmaktır.

***

Yeri gelmişken... Canları sıkıldığında "Düşünsene, bir sabah kalktığında bir bakıyorsun ki, Norveç'te uyanmışsın" diye hayaller kuran ve bunu da sosyal medyada paylaşanlardan, elli yıl bu ülkede yaşayıp üstelik medyasında önemli görevler üstlendikten sonra imam bayıldı yemeğini New York'taki bir restoranda fark edip beğenenlerden böyle günlerde bir şey beklememeli! Nihayetinde hemen hepsi talihsiz birer milli eğitim zayiatı ve "ecnebi ruh"turlar.

***

Bizi artık uluslararası kuruluşların destek çıkıyormuş gibi yapıp "kınama"dan öteye gitmeyen açıklamaları da ilgilendirmiyor. Biz eylemdeyiz. Ve herkes için "sözün bittiği yer" yaklaşıyor, samimi olanları eyleme bekleriz.

***

Hem nedir bu "kınama" denen şey? Washington'da görev yapan gazetecilerimizden Bilal Kenasari geçen gün ne kadar doğru tanımladı: "Batılı siyasilerin literatüründen kınama kelimesini çekip alsak bir müddet ne konuşacaklarını bilemeyecekler. Müthiş bir kelime bu. Var olma taklidi yapan yokluk."

***

FETÖ diliyle konuşmaktan hiç çekinmeyen muhalefet liderleriyle askerimizi, savaşımızı, milli çıkarlarımızı konuşmak boş iş! Doğrudan Şam ağzıyla konuşanların ise neyin nesi olduğunu hepimiz iyi biliyoruz. Net!

***

Safları sıklaştırma zamanı şimdi. Hep yazıyorum, bıkmadan usanmadan yazıyorum, agah olmak zorundayız, kavganın orta yerinde bile... Ve şarkıda söylenen doğrudur: "Kendin gibi mi sandın? Sertlik kanında var hayatın."