Son zamanlarda yeni edebiyat ürünleriyle aramın açıldığını, yeni roman ve hikayeleri okumakta zorlandığımı vurguluyorum ya...
Soruyorsunuz...
Neden?
Anlatması uzun.
Fakat şu kadarını söyleyeyim...
Aslında edebiyatla değil, yeni kuşak edebiyatçılarla aram açıldı.
Özellikle de bizdekilerle...
Hikayesine zerre sevgi duymayan ama kendini okuruna sevdirmek için taklalar atanlarla...
Karısıyla anlaşamadığı için karısını öldüren karakter yaratmaya kalkışan, annesinin gözüne giremeyince Batılı çevirmeninin gözüne girmeye çalışan romancılarla...
Rüyalarını allayıp pullayan, çocukluğu olmasa ne anlatacağını bilemeyen tembel hikayecilerle artık aram yok.
Ayrıca edebiyatın da artık fena halde tıkandığını düşünüyorum.
Hikayeleri artık tv dizileri, youtube videoları ve sosyal paylaşım siteleri tüketiyor.
Uyduruk aforizmalara kaçmak yerine yeni yollar bulmak gerek, belki kökten değişmek gerek.
Bunu zaman gösterecek.
Şimdi gelelim, bu hafta için geçmişte burada çıkan alıntılardan seçmelerime...
***
Hanımefendi, henüz delirmiş değilim. Delireceğime şüphe yok ama şimdi değil. (DOSTOYEVSKİ / Ecinniler)***
Her konuda bilgi sahibiyiz ama tek bir şeyi bile anlayamıyoruz. (E. GALEANO/ Tepetaklak)***
Dışımda ne arıyorlar? İçime doğru suçluyum ben... (N.F.KISAKÜREK / Reis Bey)***
"Kendimden kurtulmak istiyorum." Bana dikkatle baktı. "Yerine ne koymak istiyorsun?" (ENGİN GEÇTAN / Kızarmış Palamutun Kokusu)***
Yer altımdan kayıyordu ve ben her şeye sarılıyordum... (ANDRE GIDE / Dar Kapı)***
Yanlarına yaklaşıldığında tanıdığım herkes birbirine benziyor. (THOMAS BERNHARD / Don)***
Bende iz bıraktı... Fark etmediniz mi? (DANIEL PENNAC / Teşekkür Ederim)***
Hep başkalarının varlığı gerek bu yalnızlığa. (BİLGE KARASU / Uzun Sürmüş Bir Günün Akşamı)***
Sabah oldu. Hep olur... Ölmez sağ kalırsak sabah olur. Sabah, gecenin gençleşmiş, kuvvete gelmiş, hayallerinden arınmış ve hatta şimdi onları inkar eden halidir. (ŞULE GÜRBÜZ / Coşkuyla Ölmek)