Ortalıkta dolaşan şu tweeti görmüşsünüzdür...
"Beylikdüzü'nde iktidar olmadan bize uyku yok.
Bilinki, ardından İstanbul'da, Türkiye'de iktidarız." Ekrem İmamoğlu, Beylikdüzü'nde ikinci kez CHP ilçe başkanı olduktan bir gün sonra yazmış bunu.
Bir dilek mi, yoksa o zamanlardan başlayan "örgütlü ve örtülü" bir hazırlanışın ifadesi mi?
İstanbul'dan sonra Türkiye'de iktidarız mı demek istemiş, yoksa İstanbul'u almak zaten Türkiye'de iktidar olmaktır mı?
31 Mart'tan önce böyle bir "hazırlığın" farkına varamayanlar veya "nereden çıktı İmamoğlu?" sorusunu doğru düzgün sorgulamayı ihmal edenler şimdi kalkıp yukarıdaki soruya cevap arasalar ne fayda eder?
İmamoğlu'nun ve eşinin 15 Temmuz gecesi "yurtta sulh" isteyen tweetlerini dahi hak ettiği gibi konuşup tartışamadık ki...

*** Tamam, madem meraklısınız...
Peki İmamoğlu Beylikdüzü'nde henüz çiçeği burnunda bir belediye başkanıyken hakkında yazılan "Benim Sevgili Başkanım" kitabına baktınız mı?
Mine Kılıç'ın kaleme aldığı ve ilk baskısı 2016'da yapılan kitapta şu satırları gördünüz mü mesela:
"Elbette bebekliği her bebek gibiydi...
Karakterine ve geleceğine dair bir işaret vermiyordu. Ama görmüş geçirmiş ihtiyar akrabalar, onun yüzünde farklı bir parıltı gördüklerini söylemeden edemediler. Biraz büyüyüp ayağı yere basınca, Ekrem dikkatleri çekmeye başladı. Kimilerince Ekrem'de gözlenen parıltı, önce zekası ile doğrulandı." Tarih 2016.
Ortada henüz fol yok, yumurta yok.
Ama nasıl da gelecekten emin, alabildiğine gizemci ve bazı yerlerden "tanıdık" gelen bir anlatım. *** Geçenlerde sol medyadan bir yazar "bir histeri var, histerinin belirtilerinden biri taşkınlıksa diğeri hafıza kaybıdır, İmamoğlu'nın çıkış hikâyesini unuttuk" diyordu.
Bana sorarsanız, dikkat edilmedi.
Kimse dikkat etmedi.
Özellikle dikkatten kaçırıldı demek daha doğru belki.
Eh, dikkat etmediğin şeyi zaten hatırlamazsın.
Yalnız şunu biliyorum...
İstanbul sermayesi (hem kırk yıllık oligarşik kesimi hem de özellikle muhafazakâr kisveli müteahhit kesimi) 23 Haziran sonuçlarına çok sevindi.
Daha o akşam çok hızlı barbekü partileri düzenlendi; "nihayet başardık" denilip eller havalarda şaklatıldı.
Ama sıradan CHP'liler gibi taşkın bir ruh hali içinde değillerdi tabii.
Projesi başarıya ulaşmış, yatırımı karşılık bulmuş bir şirket yöneticisi gibi gururlu bir sevinç içindeydiler...