Öbür gün yarından sonra, yarın bugünden çok sonra. Bugünse, şimdiden epey sonra... (JULIO CORTAZAR / Ayak İzlerinde Adımlar)

*** Alnındaki teri elinin tersiyle silen genç kız kapının altından sızan gün ışığına sığınmıştı (...) unutmayın ki, insanı karanlığın varlığı değil, ışığın yokluğu öldürür. (GÖKHAN ERGÜR / İnsaniyet Namına) *** Herkesten çok güldü. Belli ki acı çekiyor. (L. N.TOLSTOY / Savaş ve Barış) *** Kibirin yanılmaz bir belirtisiydi acımak. (NORMAN MAILER / Geyikli Park) *** Orta yaşlarına geldiğinde, insanlar artık yüzünde ruhunun yansımasını görür. Araba hırsızı araba hırsızı gibi görünür, dolandırıcılar dolandırıcı, sakin ve düşünceli insanlar sakin ve düşünceli görünür. (DOUGLAS COUPLAND / Hey Nostradamus) *** Sevgili henüz vagonun basamağında durmaktadır, kondüktör düdüğünü çalmadan, kapılar kapanmadan ve tren hareket etmeden ona "kal, gitme" demek mümkündür. Veya insan vagonun kapısında durup kendisine "kal" denmesini bekleyebilir. Her iki durumda da dünya insanın nefesini tutması gibi tutar nefesini... Neden olmasın? Dünyanın gidişatının bambaşka olabileceği de, hayatımız hakkındaki kararları kendimizin verdiği de doğrudur.
(BERNHARD SCHLINK / Gordiyon Fiyongu) *** Bana fırlatıp attığın şeyi söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim. (J. BAUDRILLARD / Tüketim Toplumu) *** Henüz rüzgarlara doydun mu. Sor kendine... Henüz bulutlara doydun mu. Yeterince haykırabildin mi henüz. (TEZER ÖZLÜ / Yaşamın Ucuna Yolculuk) *** "Uyuyalım," dedi ağabeyim, "böylece saatler yokuş aşağı yuvarlanır, bir bakmışız akşam olmuş." (BARIŞ BIÇAKÇI / Aramızdaki En Kısa Mesafe) *** 1929 Kasım ayında D.H.Lawrence bir mektubunda hastalığı ve öfkesi arasında bağ kurdu: "Fakat tüm hastalığımın kökeninin bir çeşit öfke olduğuna inanıyorum. Avrupa'nın beni münasebetsiz bir öfkeye sürüklediğini, bronşlarımı berbat bir şekilde iltihaplandırdığını şimdi fark ediyorum." (GEOFF DYER / Bir Hışımla) *** Terk-i dünya diye çıkmıştı yola. Mümkün müydü? (MUSTAFA KUTLU / Beyhude Ömrüm)