Kimsiniz? Otuz yıldır gördüğüm rüya (...) Sizi kaybettiğim zaman, yani sizde rüyamı, sizde ideali bulamadığım zaman dünyam kör bir kuyuya benziyor; yılanların ıslık çaldığı kör bir kuyu. (CEMİL MERİÇ / Journal-2)

*** Dışarıda hava ne güzeldi dedim. Hava güzeldi, renkler güzeldi, deniz her zamankinden güzeldi. Sonra bir esinti vardı ki, insanı o beldeyi bulduğuna inandırırdı. Ama sen hepsinden güzeldin.. gülümseyişinle.. hüznünle. Ben sen olduğun için, sen öyle gülümsediğin için güzel dedim. (TARIK BUĞRA / Gençliğim Eyvah) *** Yaşamı daraltan şey onu herkesle paylaşmaktır. (ANDRE MAUROIS / İklimler) *** Tamir etmeyi öğrendiği şeyi, daha kolay kırıyor insan. Bilginin ayıbı bu! (BAŞAK BUĞDAY / Ihlamur Günlükleri) *** "Çok tuhaf", dedi. " Hepsinin geçmişte kaldığını düşünmek." (KAZUO ISHIGURO / Beni Asla Bırakma) *** İnsan gidiyor, gidiyor, ilerliyor, ilerliyor, sonunda bir de bakıyor, denizin ortasında daracık bir tahta parçası üstünde tek başına kalmış. (VIRGINIA WOOLF / Deniz Feneri) *** Yalanların garip güçleri vardır. Yalanları uyduran kişi onlara boyun eğer. (AMELIE NOTHOMB / Sınır Tanımayan Cesetler) *** Asıl şehirde yaşayan insan ilkeldir. Şehirdeki insanın ilkellik derecesini, başka insanları ve onların ihtiyaçlarını umursamamasıyla, başkalarının başına bela açar mıyım, açmaz mıyım diye düşünmeden istediğini yapma hakkı olduğunu sanmasıyla ölçebilirsiniz (...) İlkel bir insan sessiz, sakin duramaz. Fark edilmek için ne gerekiyorsa yapar, varlığını sürekli etrafa yayar. Onun varlığı algılara indirilen bir sille, zekaya bir hakarettir. (ANDREJ NIKOLAIDIS / Kıyamet) *** Bana öyle geliyor ki, hepimiz hayatlarımızı hikayeler olarak görüyoruz. İnsan altmış küsur yıl gibi sıradan bir süre boyunca sağ kalmayı başardıysa şayet, hayatının hikaye faslını tamamına erdirmiş olması kuvvetle muhtemeldir ve geriye sadece "sonsöz"ün yaşanması kalmıştır. Hayat bitmemiş, lakin hikaye bitmiştir. (KURT VONNEGUT / Kör Nişancı)