Kavramsal sanatın tıkanıklıkları üzerine zaman zaman yazıyorum, biliyorsunuz.
Günümüzde kavramsal sanat, büyük iddialar küçük etkiler ve kendi kendini tatmin eden sanat çevrelerinden öteye gidemiyor.
Mesela çöplerden toplanmış malzemeyle yeniden ve sabitlenmiş bir çöp yığını yapmak büyük bir sanat(!) ve çevre bilinci mesajı olarak kabul edilebiliyor. Dostlar alışverişte görüyor, vesaire.
Geçenlerde bir Çinli sanatçı Ai Wei Wei Midilli adasında biriken göçmenlerin kaçarken (ve boğulup ölürken) kullandığı can yeleklerini Berlin'e getirtti ve Berlin Konser Salonu'nun dev sütunlarını onlarla kapladı.
Oldu mu?
Acıyı yansıttı mı, mülteci sorununa dair daha yeni ve ciddi bir etki uyandırdı mı?
Bir süre sonra bu sütunlara bakarken hiçbir şey görüp fark etmediğimiz doğru mu?
Düşünüp tartışmaya değer.