Bir "poz" olarak siyaset...
Şuymuş,buymuş gibi yaparak küçük ya da büyük iktidarını sürdürmeye çalışmak.
Var böyle bir şey! Çok yaygın hem de!
Nerdeyse bize özgü bir hastalık bu! Liberal falan değilsin ama sana en çok liberal görünmenin yakıştığına inanıyorsun ve işler sarpa sarıncaya, içindeki "darbeci" dışarıdaki darbecilerle işbirliği yapmaya zorlanıncaya kadar bu pozla etrafını oyalıyorsun mesela!
Hele şu sosyal demokratlık veya "solda olma" pozu yok mu, aman aman!
Statükoya âşıksın mesela, bu yüzden barışa bile alttan alta karşısın ama sorarsan "on numara aslan demokrat", bakarsan hep o "hümanist gülüş!"
Darbe kokusu mu aldın?
O malum "bütün darbelere karşıyım" hüznünü takınıp kameraların karşısına geçiyorsun ama ellerini ovuşturduğun kimsenin gözünden kaçmıyor!
Devir değişti çünkü.
Pozcusun, demokratım diye yıllarca yutturmuşsun ama...
Siyasal-sosyal sınavlar çalışmadığın yerlerden geliyor; fena çakıyorsun!
Al sana Mısır!
Yıllarca kamuoyuna "solcu", "halkçı" pozlarıyla yutturduğun gazetelerin Mısır'daki katliam karşısında kullandığı dile bir bak!
Meydanlara sürdüğün Vendetta maskeleri ruhuna sinmiş "halk korkusu"nu saklayamıyor!
Çok acı var, çok acı çekiliyor ama şükür ki, yalandan demokratların çağı kapanıyor.
Statükocuların "solcu" havası attıkları o uzun tarihin sonlarındayız.