***

Geçen yıl Kuşadası'nda görüp küçük dilimi yutmuştum.
Bir zamanlar "Ege'nin incisi" sayılan fakat bir ara kötü paranın istilasıyla bocalayan ve şimdilerde hızla betonlaşan ilçenin yüksek tepeleri yüksek binalarla dolmuştu.
Herhalde o dairelerde yaşayanların ilgilendiği tek şey müthiş bir deniz manzarasına sahip olmanın ayrıcalığıydı. Oturdukları binaların doğaya, mimari dokuya ve medeni estetiğe yaptığı kötülüğün farkında olduklarını sanmıyorum.

***
Peki ne oluyor? Binalarla birlikte yaşam kalitesi de yükseliyor mu?
Beton yığınlarının modern şehir yaşamına bir katkısı oluyor mu?
Ne gezer!
Örnekse, gazetelerdeki haberi okumuşsunuzdur...
Prof. Ahmet Ercan'ın Kuşadası'nda yaşayan annesi fenalaşmış, ikisi özel, üç hastane dolaşmak zorunda kalmış.
Haydi özelleri geçtik, diyelim ama devlet hastanesinde de müdahale edecek kardiyolog bulunamamış. Aydın'a götürdüklerinde çok geç kalındığı anlaşılmış, hasta hayatını kaybetmiş.
Kuşadası gibi gözde bir yazlık kasabada durum buysa, Anadolu'nun içerilerindeki kasabalarda nasıl, düşünün!

***
İnşaat sektörü ve inşaat teknolojileri çok gelişti. Çürük zemin falan dinlemiyorlar!
Ama yaşam kalitesi daha stratejik bir çalışma ve sağlam bir sosyolojik zemin gerektiriyor.
O noktada hâlâ çuvallıyoruz.
"Emekli olsam da ömrümün kalan kısmını orada geçirsem" hayali kurulan kasabalar bile uzman hekimler için bir türlü çekici olamıyorsa, neden?
Yakaladığımız sağlık çalışanına saldırmayı biliyoruz...
Fakat insan hayatını çok yakından ilgilendiren toplumsal-kamusal sorunları başımız derde girinceye kadar ciddiye almıyoruz.