Bartın Valisi'nin masaya vura vura protokol yanlışı yapan Saadet Partililere "devleti öğrettiği" görüntüler herkesi rahatsız etti.
Sosyal medyada ve sokakta çok tartışıldı.
Çoğunluk makam sahiplerinin kabaran egosunu konuştu.
Geçmişte onlarca yıl boyunca mülki amirler karşısında saatlerce hazırolda durup çıtını bile çıkaramadığını unutan ve unutturmaya çalışan kimileri de meseleyi "hükümetin valileri" konusuna bağlayıverdi.
Fakat "devletin dili"nden, "devletin egosu"ndan veya "devletle millet arasındaki uzaklık"tan söz açanlar pek azdı.
Oysa meselenin can damarı orası!
***
Ne demek istediğimi bir başka vali "
vukuat"ıyla daha net anlatabilirim.
Yaklaşık dört yıl önceydi.
Bursa Valisi bir İznik gezisi yapmıştı. Gölde balık tutarken kaybolan ve elli gündür cesetlerine ulaşılamayan gençlerin yakınları kendisine sitem etmişti.
Bu şikâyetlere kızan Bursa valisi
Şahabettin Harput derhal bildik dile sığınmış ve köylüleri azarlamıştı: "
Devlete hesap sorulmaz!"
Sosyolojik bir analizin kapısını açmak ve hangi dönemin valisi olurlarsa olsunlar, bütün valilerin zihinlerinin derinliğinde "
vesayetçi" sistemin sürdüğünü anlatmak yerine basit bir soru soracağım...
Bir belediye başkanının üzerine düşen görevler ve üslubu konusunda öyle rahat biçimde "
hesap soramazsınız!" tavrını takınabileceğini düşünebilir misiniz?
***
Eskisi gibi sadece hotzot yapmak yerine çarşıya pazara, Cuma'ya, taziyeye giden; halkla yakın temasta olan, şehrin bütün sorunlarıyla ve sosyal sorumluluk projeleriyle ilgilenen, gece gündüz çalışan valilerin çıkması güzel şey!
Ancak sistem eski.
Dil eski, üslup eski.
Bürokrasinin kompleksleri ve kibiri berdevam.
Sistemin değişmesi gerekiyor.
Devletle milletin yakınlaşması için valilerin işadamı gibi çalışmasının yeteceğini sananlar şimdi yanıldıklarını anlıyorlar mı acaba?
Devletten hesap sorulabilmeli.
Ve valiler seçimle gelmeli.
