Bu nefret filan değil... Kimseden nefret etmiyorum. Sadece bir yalnızlık ihtiyacı. Öyle günlerim oluyor ki, etrafımda en küçük bir hareket, en hafif bir ses bile istemiyorum. Taşıp dökülecek kadar kendi kendimi doyurduğumu hissediyorum. Kafamda, hiçbir şeyle değişilmesi mümkün olmayan muazzam hayaller, bana her şeylerden daha kuvvetli görünen fikirler birbirini kovalıyor... Fakat sonra birdenbire yakın birini arıyorum. Bütün bu beynimde geçen şeyleri teker teker anlatacak birini. O zaman ne kadar hazin bir hal aldığımı tahmin edemezsiniz. SABAHATT İN ALİ (İçimizdeki Şeytan)