Sabancı Müzesi'nde "Rembrandt ve Çağdaşları" sergisini gezerken dikkatimi çekti.
Çevremdeki sergi kuyruğunda kim varsa, resimlere bakıp "ah, çok canlı!" diyordu.
Pek eğitimli oldukları her hallerinden belli anneler vardı ve resimler karşısında hissettiklerini ilkokul çağındaki çocuklarına dönüp şöyle ifade ediyorlardı: "Bak ne sahici bir tablo!"
Doğrusu, o yere göğe koyamadığımız Batılı eğitim sistemi ve kültürümüzün ne kadar derme çatma, ne kadar palavra olduğunu şu durumdan daha iyi çok az şey anlatabilirdi!
Picasso ve benzerleri karşısında "Ne çılgınca!", mesela 17. yüzyıl ressamları karşısında da "Ne kadar canlı!" veya "ışık gölge dengesine bak!" demekten öteye gitmeyen bir resim algısı!
İnsan hakikaten dertleniyor.
İçerik ve kültürel temel olarak bakarsak, okul yıllarımız nasıl da "boş" geçmiş yıllar!