Gençliğimde hayatla kavgalıydım. Mutsuzdum, karanlık ve karamsardım. Orta yaş beni hayatla barıştırdı. O gün bugündür, aramız iyi! Ama "hayata tutkuyla bağlı" olduğunu iddia eden insanları hiç anlayamadım. O başka şey çünkü! Misafir olduğu evi satın almaya çalışan birinin görgüsüzlüğü var o insanlarda!
***
Ivan Illich'i bilir misiniz? Tıp biliminin iyi niyetinden kuşku duymamız gerektiğini, zorunlu okul eğitiminin bizi köleleştirdiğini anlatmıştı. Teknolojik ilerleme yalanlarını ortaya sermişti. Onun 70'lerde söyledikleri yeni yeni kafalarımıza dank ediyor. Illich insanın halis erdem sahibi olabilmesi için şu üç temel gerçekle cesurca yüzleşmesi gerektiğini söylerdi: 1) Acıyı asla ortadan kaldıramayacağız. 2) Bütün hastalıkları tedavi edemeyeceğiz. 3) Mutlaka öleceğiz.
***
Hayatı doyasıya yaşamak için ölüme "öcü" gibi davranmak gerektiğini sananlara şaşıyorum. Korkuyla kavrulan bir ruh neyin keyfini, değerini, güzelliğini kavrayabilir ki, hayatınkini kavrayabilsin!
***
Diyorlar ki, insan kendine güvenmeliymiş!! İyi de neyine? Güvenilmeyecek adama güvenmediğinizde kimse sizi ayıplamaz. O halde neden kendinize güvenmediğinizde uygunsuz bir şey yapıyormuşsunuz hissine kapılıyorsunuz? Neden kendine güvenmeyenlere "zavallı" gözüyle bakılıyor? Başkasına neden güvenirsiniz? Bunu güveni elde edecek özelliklere, böyle bir donanıma sahip olduğu için. O halde kendinize de ancak bu donanıma sahipseniz güvenebilirsiniz. Gerisi boş avuntudur, kendini aldatmadır.
***
Gençken kan bağına dayalı kardeşliği ve kardeş sevgisini küçümserdim. Özgür tercihe dayanmadığı; aile kurumunun kapsayıcı ve baskıcı dilini kullandığı; bizi başkasında olsa katlanamayacağımız şeylere katlanmak zorunda bıraktığı için... Sonra yaşım ilerledikçe kardeş sevgisinde kendine özgü bir "hikmet" bulmaya başladım: Kardeşini sevmek, kaderini sevmek gibi bir şey.
***
Mutsuzluktan en kolay ama en mağrur kaçış ahlakçılıktır.
***
Philippe Sollers'in şu sözü her seferinde derinden düşündürür ve ürpertir beni: Şeytan, işlerin çıkar gözeterek, hesap kitapla ve bayağılık içinde yürümesini ister. Böyle olmadığında bozulur ve iftira atar.
***
Nedense erkeklerin kendi arzularını, duygularını, iç dünyalarını sorgulamadan yaşadıklarına inanılır. Yanlıştır, hatta yalandır bu. Kadınların inandığı bu yalanı güçsüz görünüp paçayı kaptırmamak için erkekler uydurmuştur.
***
Aşk zamanla asla uzlaşmaz, direnir. O yüzden aşkın geleceği yoktur. Gelecek geldiğinde de aşk yoktur.
