Savaş Abi merhaba...
Adım Müge Ayangil. 23 yaşındayım ve bir şirkette medya ilişkileri koordinatörlüğü yapıyorum. Bir arkadaşım Küçükyalı Çocuk Esirgeme Kurumu Kimsesizler Yurdu'nda çalışıyor. Onu ziyarete gittiğimde o kurumda kalan çocukların birçok ihtiyacının karşılanamadığını öğrendim. İşte örnekler:
O kurumda kalan çocukların ayakkabıları yokmuş. 30-42 numaralı ayakkabılara ihtiyaçları varmış. Ve tam 180 çift ayakkabı gerekiyormuş. Şampuanları olmadığı için çocukların saçları (özellikle de erkek çocukların) sıfıra vuruluyormuş. İç çamaşırları yokmuş. Defterleri, kalemleri, silgileri, kitapları, çantaları ve daha birçok şeyleri...
Bu çocukların toplumdaki herkesin yardımına ihtiyaçları var. Durumu iyi olan insanların onlara yardımcı olmasını istiyorum. Maddi durumu yardım etmeye yetmeyen kişilerin de bu çocuklardan sevgilerini esirgememeleri gerekiyor. Köşenizde bu mektubu yayınlarsanız, o çocuklara şimdiden çok yardımda bulunmuş olacaksınız. Sevgilerimle...