Buyurunuz buradan yakınız, muhalefetin bir adayı daha çıktı: Özgür Demirtaş.
"Onu tanıyorsunuz" diyor gazeteci arkadaş. Hayır, tanımıyoruz.
Ekonomistmiş. "Sosyal medyayı" çok iyi kullanıyormuş.
Sosyal medyayı kullanmakla iş bitseydi Trabzonlu Köksal Baba, cumhurbaşkanı olurdu.
Ya da Enes Batur denen çocuk...
Ya da askerden dönünce Manuş Baba. Belki Mabel Matiz.
Bu Özgür Demirtaş, Kılıçdaroğlu'nun "gizli" adayıymış.
Bu işin sonu Ekmeleddin'e benzer.
"Ekmek için Ekmeleddin" diye slogan atmıştı bazı hamşolar...
Demir için Demirtaş... Dem için de olabilir...
Özgür Hoca'yı Selahattin Demirtaş'ın kardeşi falan sanıp oy verecek salaklar bile çıkabilir.
Fatih Hoca, Sergen Hoca, Özgür Hoca...
Sonra da "Adam kazandı" oluverir, tüh kapı kapandı, zil de bozuk, hadi bakalım.

***

GÜNAHA GİRENLER
Bu memlekette Atatürk'ü bir filmde canlandırmak yasak ve günahtı.
Peygamber Efendimizi oynamak gibi...
"Milli ve hamasi filmlerde" kamera Atatürk'ün bakış açısı olur, "davudi" bir dış ses de onun ağzından konuşurdu.
Ses elbette Agâh Hün'ün sesiydi.
Atatürk'ün sesiyle uzaktan yakından ilgisi yoktu ama "karizma" açısından kalın ve sert olması gerekiyordu.
Sonra Atatürk'ü bizim Rutkay Aziz'e oynattılar.
O sıralar saçları simsiyahtı. Karayağız Rutkay'ın da Atatürk'ün fizik özellikleriyle ilgisi yoktu ama öyle uygun görülmüştü.
(Buna karşılık rahmetli Savaş Dinçel, İsmet Paşa'ya cuk oturmuştu.) Sonra da yerli yersiz önüne gelen oynamaya başladı.
10 Kasım günlerinde içki yasağının kaldırılması gibi, bir tabu daha yıkılmıştı.
Fakat "Atatürk'ü oynayacak oyuncunun içkisi, sigarası, gece hayatı, kötü alışkanlıkları olmamalı" diyen zavallı Kemalistler de gördük.
Şimdi de Aras Bulut oynayacakmış (İynemli'si de nereden çıktı?) İçkisi sigarası var mıdır bilmem.
Ama bazı çevrelerce "günaha girmiş" sayılacağı kesin.
Atatürk'e hiç mi hiç benzemiyor.
Ama zaten bu bir gelenek oldu.
Kılıçdaroğlu oynasa ne güzel olurdu...
O da hiçbir açıdan hiç benzemiyor.

Bu köşe yazısını aşağıdaki linke tıklayarak sesli bir şekilde dinleyebilirsiniz