İzmir belediyesini CHP kendi "kalesi" olarak çantada keklik görüyor.
Muhalif basın da öyle bir hava yarattı ki, sanki iş şimdiden bitmiş, İzmir'e aday gösterilmeyecek, "atama" yapılacak!
Şimdiki başkan Aziz Kocaoğlu bir daha aday olmayacağını söylemişti.
Sonra, İzmir belediyesinin Tuncay Özkan'ın "eline geçeceğinden" korktu (ya da Tunç Soyer diye bir adamın), yeniden ortaya çıktı. Ve de Kılıçdaroğlu'nun bütün küçük hesaplarını altüst etti.
Olur olur...
Ama hiç olmayan, hiç uymayan bir şey var:
Kocaoğlu, "yanlış birini aday yaparsanız bu kentte yaşayamam" demiş.
"AK Parti kazanırsa" bile değil ha, sırf aday olması yeterli, bu keyfiyet Aziz Bey'e İzmir'i dar ediyor...
Özkan kazanırsa bile değil ha, sırf aday olması yeterli...
CHP içindeki sevgisizliği, doyumsuzluğu, hırsı, hıncı, birbirinin gözünü oyma eğilimini kanıtlayan ve özetleyen küçük bir göstergedir bu.
Öte yandan "ama 71 yaşımdan sonra bu kentten gidemem de" diye ekle- miş.
Ne yapacak, intihar mı edecek?
Kendini paraşüt kulesinden mi atacak?
Eyy Aziz Bey!... İzmir'in değiştirilemez ve değiştirilmesi teklif edilemez belediye reisi!...
Biz 67 senedir İstanbul'da yaşarız, "yaşayamayız" demedik.
Bu şehrin belediyesinde Fahrettin Kerim'i de gördük, Kemal Aygün'ü de, Haşim İşcan'ı da, Bedrettin Dalan'ı da, Nurettin Sözen diye bir felaketi de. (Yok, Cemil Topuzlu'ya yetişemedim.) Darbe dönemlerinde belediyeciliğin b'siyle uzaktan yakından ilgisi olmayan paşaları da gördük. (Laf aramızda, taksicilere saat açtırmayı başaran ve "taksimetre devrimini" gerçekleştiren de 12 Eylül'ün eli sopalı reisi olmuştu.) Güzel güzel yaşayıp gittik, iyi günde de kötü günde de.
Eğer orada yapamayacaksan intihar etme, İstanbul'a gel.
Burada çöpler düzenli toplanıyor, ortalık bok kokmuyor.
Gel, belki belediyecilik öğrenirsin.
Hisse kaparsın.