Aleksis Çipras, Almanya'dan savaş tazminatı istiyor. Tam 279 milyar avro, ya da 305 milyar dolar.
Bayan Merkel hemen "hayır" dedi, yüzüne de tuhaf tuhaf baktı. Ben de Le Monde gazetesine baktım, "Çipras ateşle oynuyor" yorumunu patlatmış.
Oysa Almanya Yunanistan'a bir miktar tazminat ödemişmiş zaten, 71 milyar avro ödemiş.
Çipras'ın efeliğine bizim solcular sevinmişlerdir.
Hiç olmazsa açık konuşuyorlar (bir yandan da harıl harıl kravat takmayan yeni bir lider arıyorlar kendilerine.) Avrupa solcuları ikiyüzlü davranıyorlar:
Hem Çipras'ın iktidara gelmiş olmasını takdirle karşılıyorlar, hem de içlerinde "ya paraları ödemezse" korkusu var. Bizim solcuların böyle bir endişesi yok, çünkü Yunanistan'ın bize borcu yok.
Korkmasınlar, IMF ile anlaşmak zorunda kalan Çipras siyasi tarihe tıpkı Ecevit gibi "büyük bir balon" olarak geçecek...
Daha fazla savaş tazminatı yerine de elbette hava alacak.
İmdi, bu işin "ölçüsü" nedir?
Rusya da Almanya'dan zarar ziyan tazminatı istesin... Buna karşılık Almanya da ırzına geçilen kadınlarının ve kızlarının başlık parasını...
Diğer ülkeler, örneğin Fransa niçin Almanya'dan beş kuruş istemiyor?
Almanya dört yıl boyunca Fransa'nın iliğini kemiğini emmişti.
Biz niçin Çipras'tan, 1922 yılında yaktıkları Manisa'nın "yeniden imar masraflarını" talep etmiyoruz?
Ya onlar da geriye gidip "Sakız adası katliamının" kişi başına tazminatını hesaplamaya kalkarlarsa?
Bu işin ölçüsü nedir ve de kantarın topuzunu kaçırmadan kaç yıl geriye gidilebilir?
Örneğin, İkinci Dünya Savaşı'nın faturasını çıkarmak mubah, buna karşılık Birinci Dünya Savaşı'nın parasını istemek abes midir?
Öyleyse Ermeniler niçin bizden tazminat isterler? Şimdi Rusya da Fransa'dan Napoleon'un verdiği zarar ziyanı karşılamasını istese, buna kargalar mı gülerler martılar mı?
O çok eski bir mesele...
Eee, yetmiş beş yıllık mesele yeni bir mesele mi?
Japonya Pearl Harbor'da batırdığı gemileri tazmin etsin, buna karşılık Amerika da dümdüz ettiği Hiroşima ve Nagazaki'nin "kentsel dönüşüm" maliyetini...
Görüldüğü gibi, sonu yoktur. Ve de Yunanistan'ın Avrupa Birliği'nden bol keseden alıp avuç avuç yediği paraların üstüne yatmak için bu tür çocukça yollara başvurması gülünçtür.
Ama o paraları Çipras savurmadı ki, PASOK ile Nea Dimokratia partileri piç ettiler...
Eh, Ermeniler'i de Erdoğan kesmedi ki, Talat kesti.
Görüldüğü gibi bu işler "tutturabildiğine" yürümektedir ve Çipras tutturamayacaktır.
Siz dua edin de Avusturya hükümeti bizden iki kere kuşattığımız Viyana'nın savunma masraflarını almaya kalkmasın.
O zaman biz de hemen Macaristan'ın parasını isteriz.