Önce şunu söyleyelim: Çevre sorunları dünyanın her yerinde orta sınıfın bir kesimi ile güç sahipleri (siyasi iktidar veya sermaye) arasında bir çekişme konusudur.
Bizim gibi insanların siyasal olarak kutuplaştığı toplumlarda, bu konu daha da öne çıkıyor.
"Ağaç" işte bu kapışmanın tam ortasında yer alan bir kavram. Kutuplaşma, rasyonel tavrı engelliyor, değerleri mutlak hale getiriyor.
Üç-beş delibozuk haricinde ağacı herkes sever. Ancak sevgiyi mutlak hale getirdiğinizde, her türlü ağaç kesimine karşı olursunuz ki bence çok yanlış bir tavır bu...
Ama aynı şekilde, ağaçları, içinde bulundukları ortamdan soyutlayarak kesmek, "Çok daha fazlasını kentin öteki yakasına diktik ya..." demek de büyük yanlış. Diğer belediyeler gibi, Yalova Belediyesi'nin de köprülü kavşak yapmak üzere kestiği 150 ağaca da bu ilkeyle yaklaşmak gerekir:
Köprülü kavşak şart mı? Başka türlü bir geçit olamaz mıydı? O ağaçlar kesilmeden de kavşak yapılabilir miydi? Eğer ağaçları kesmek zorunluysa, doğacak çevre sorunu nasıl giderilecek? Yeni ağaçlar nerelere dikilecek?
Olaya kategorik olarak değil, "kazan-kazan" ilkesiyle bakmak gerekir.