Çok erken yaşta kaybettiğimiz gazeteci Yurtsan Atakan anlatmıştı... Yıllar önce, Microsoft'un bir etkinliği vesilesiyle, bir grup gazeteci ABD'ye gitmişler... Otobüsle kenti turluyorlar...
Görkemli binalar, pırıl pırıl yollar, geniş çimenlikler, cıvıl cıvıl bir toplum... Bunları gördükçe bizimkileri hafiften bir aşağılık duygusu kaplamış...
Derken muhafazakâr bir gazeteci, "He, he, he, bunların gurur duyacak bir tarihleri yok" demiş.
Atatürkçü Yurtsan durur mu, anında lafı çakmış: "Onlar gelecekleriyle övünüyor!"
Ben bu iki konumun arasında duruyorum: Geçmişimizi bilmek, onunla gurur duymak... Kısacası tarih bilinci elbette önemli...
Ancak o noktada kaldın mı, ayvayı yersin. Öyle işler yapacaksın ki sadece geçmişinle değil, geleceğinle de övünebilesin.
Geleceğinle övünebilmek için bilime ve teknolojiye yatırım yapmak şart. Bu da elbette eğitim sistemiyle ve toplumun bilinciyle doğrudan bağlantılı.
Mesela Kanada'nın Vancouver kentindeki Bilim Dünyası Müzesi, son derece şirin reklamlarla bilime (ve tabii ki kendisine) olan ilgiyi artırmaya çalışıyor.
Bunların birinde... Devasa büyüklükteki küpesi, kulak memesini sarkıtmış bir kadın görüyoruz... Altında şöyle yazıyor: "İncilerin ağırlığı 6 kiloya kadar çıkabilir..." Sonra da müzenin amblemini ve sloganı: "Açıklayabiliriz."
Türkiye'de böyle kampanyalara şahit oluyor muyuz? Hayır. O halde geriye, geçmişimizle övünmek kalıyor ki bu durum için kısaca "Geçmiş Olsun" diyebiliriz.