Ben sadece "Kürt Sorunu" demek yerine genellikle "Kürt-PKK Sorunu" tabirini kullanırım. Çünkü bunlar, birbirine bağlı olan ama farklı özelliklere de sahip olan iki sorun.
Kürt Sorunu, bir halkın, başta anadilini özgürce konuşmak, öğrenmek ve kullanmak olmak üzere temel haklarıyla ilgili bir sorun...
Yani işin içinde elbette siyaset var ama Kürt Sorunu'nun özünde sosyolojik mekanizmalar çalışıyor.
PKK Sorunu ise, Türk milliyetçileri "Hayır bu bir terör meselesidir" diye itiraz etse de, nihayetinde siyasi bir sorun. Siyaseti silahla yapan bir örgüt PKK...
Bu sorunun çözüldüğünü PKK silah bıraktığında anlayacağız. Hem Başbakan Erdoğan, hem de bu konuya odaklanmış olan Beşir Atalay gibi siyasetçiler bu noktanın altını defalarca çizmişti.
Ancak "hayatın diyalektiği" denilen mekanizma buna izin vermiyor. Dünün parlak çözümleri, bugünün berbat sorunlarını oluşturuyor.
Mesela IŞİD'in eylemleri önceleri Ankara'nın Ortadoğu vizyonuna aykırı değildi.
Derken şartlar değişti.
IŞİD, Irak'ta çok güçlendi ve diğer aktörleri sindirmeye başladı. Şiiler, kendisine muhalif Sünniler, Türkmenler derken Kürtlere de saldırdı.
Bunun üzerine bütün Kürtler, "Eyvah şimdiye kadar edindiğimiz kazanımlar boşa gidecek" diye telaşlandı. Olay bir anda büyüdü. Batı'da, PKK'ya silah verilmesi dahi tartışılır oldu. (Barzani, İran'dan silah yardımı aldıklarını açıkladı.) Van Bağımsız Milletvekili Aysel Tuğluk apaçık söylüyor işte: "IŞİD varken PKK silah bırakmaz..."
O halde... Çözüm Süreci şimdilik tek ayaklı kalacak... "Kürt sorununun" çözümünde adımlar atılacak, belki Anayasa bile değişecek...
Ancak sürecin "PKK ayağı", IŞİD tehdidi bitene kadar bekleyecek. Örgüt varlığını tam teçhizat devam ettirecek.
Bana öyle geliyor ki... Ankara, PKK'ya "Tüm taleplerini kabul ediyorum, yeter ki silah bırak" diyecek olsa... Batı buna taş koyacak ve "Önce IŞİD ile savaşsınlar, sonra anlaşırsınız" diyecektir.
Yanılıyor muyum?