Geçen gün elime "Kemalizm" adlı derginin, Ağustos 1963 tarihli sayısı geçti. Derginin logosunun hemen altında şu ibare göze çarpıyor: Atatürk Ülküsünün Bayraklaşan Adıdır...
Türkiye Kemalistler Teşkilatı'nın yayınladığı dergiye çok miktarda asker katkıda bulunmuş. Yayının fikir kısmını makaleler, duygu kısmını ise şiirler oluşturuyor.
Gelin, Emekli Yarbay Ömer Kayaoğlu'nun "Ordu Marşı" adlı şiirini birlikte okuyalım:

Ya şehittir, ya gazi!
Göğsüm iman yığını, şimşek gözümdeki nur/ Kılıcımın kınında yurdumun nabzı vurur. / Bayrağım alev alev akar damarlarımda, / Süngümün pırıltısı ufka fecir doldurur.
Karanlıklara yalım/ Savaşlara kartal'ım/ Barışın baharında/ Çiçeğe duran dal'ım.
Hakkı başlar üstünde yücelten kudret ben'im,/ Kem bakışlara perde, kötülüğe set ben'im./ Zulme çevrilen topun mermiyim namlusunda,/ Cihanın tanıdığı, saydığı Mehmet ben'im.
Hak yolunun tozuyum,/ Destanlara yazıyım/ Düşman beni kurt bilir/ Dost için kuzuyum.
Hürriyet konusunda şahlanır duygularım/ Yurdun bütünlüğüne değen eli kırarım./ İçerde belirse de, dışardan saldırsa da/ Türklüğe kastedenin karşısında ben varım
Kahramanın özüyüm,/ Destanlara yazıyım./ Savaşın ertesinde/ Ya şehit, ya gaziyim.

Gerçek aşk, gerçek şiir
Yukarıdaki şiiri okuduktan birkaç gün sonra, şair-yazar Abdurrahim Karakoç vefat etti. Ben de, hemen herkes gibi "Mihriban" isimli çarpıcı şiirini bilirim.
Mihriban niye okuyanın gönlüne işleyen bir şiirdir? Çünkü gerçeğe dayanıyor. Kardeşi Osman Karakoç'un tanıklığına göre abisi bu şiiri, Mihriban adlı sevdiği için yazmış.
Gerçek bir aşktan ve onun önündeki engellerden kaynaklandığı için de, ortaya çarpıcı bir şiir çıkmış.
Aşk acısı çekmeyen bir kişi, "Yar deyince, kalem elden düşüyor/ Gözlerim görmüyor, aklım şaşıyor/ Lambamda titreyen alev üşüyor/ Aşk, kâğıda yazılmıyor Mihriban" diyebilir mi?
Şairin, Mihriban'a bir şiir yazmak üzere kâğıdı eline aldığını, ama kaleminin bir türlü işlemediğini insan görür gibi oluyor.

Milliyetçi sloganlar
Geçen günlerde Abdurrahim Karakoç'un "Birlik" adlı şiiri de internette çokça dolaştı. Şiir şöyle başlıyordu:
"Bilmeyen öğrensin, duymayan duysun!/ Kardeşiz, tek vücut, tek bir milletiz./ Bölücü sapıklar aklına koysun/ Kardeşiz, tek vücut, tek bir milletiz."
"Dünün insan yiyen kanlı çarkı yok!/ Yüzlerde gam , gönüllerde korku yok... / Çerkezi yok, Kürdü yoktur, Türkü yok... / Kardeşiz, tek vücut, tek bir milletiz."
Ve dördüncü kıta:
"Nineler, dedeler, masum bebekler,/ Bizlerden Huzurlu Türkiye bekler;/ Tutuşsun elele kızlar erkekler:/ Kardeşiz , tek vücut, tek bir milletiz."
Bence "Mihriban" gerçeklere, "Birlik" şiiri ise ideolojiye dayanıyor. Ne bileyim, mesela "Huzurlu Türkiye" gibi siyasi bir sloganın şiirde ne işi var?
Sanki önce "Birlik" adıyla bir makale yazılmış... Şair de o düzyazıyı, bazı kelimeleri atarak, manzum hale getirmiş gibi.
Bu açıdan "Ordu Marşı" adlı şiir de farklı değil. O da Kemalist bakış açısıyla kaleme alınmış bir TSK övgüsünün (Düşmana kurt, dosta kuzu) manzumeleştirilmesi değil mi?
İdeolojilere dayanan şiir, bana göre değil.