Leman dergisi, demokrat yazarları pon pon kız olarak çizmiş. Derginin kapağını internette gördüm. Baktım benden başka Engin Ardıç, Fehmi Koru, Oral Çalışlar, Yiğit Bulut, Hadi Uluengin, Mehmet Altan da var...
İmzayı seçemedim ama kim çizdiyse güzel çizmiş. Derginin bu sayısından bir tane alıp saklayacağım.
Yapsınlar böyle şeyler. Benim itirazım yok. Ne mal olduklarını ortaya koyuyorlar: Demokrasi batıyor bu çocuklara.
Ama herhalde bir şeyler söylemeye de hakkım var...
Bunlar belki gençken biraz solculuğa bulaştıkları, akşamları da Beyoğlu barlarında biraları devirdikleri için kendilerini ilerici sanıyor.
Kendilerini ilerici sana sana geldikleri nokta ise düpedüz gericilik.
(Ben bu ilerici-gerici kavram çiftinden pek hoşlanmam ama kullanmaya mecbur kalıyorum işte.)
Bu satırları okuyan varsa aralarında, "Yahu bizim neremiz gerici" diyecektir.

Anlatmaya çalışayım...
Yılda 52 hafta var. Yani bu dergi yılda 52 kez çıkıyor. Denemesi kolay: Alın inceleyin...
Bakın bakalım darbe yapmak için uğraşanlar ve onlara destek olanlar kaç kere eleştirilmiş. Üçü, dördü geçmez...
Yani en fazla yüzde 10'dur bunlardaki asker eleştirisi. O da ancak genelkurmay başkanı, mesela İlker Başbuğ gibi ciddi potlar kırdığında yapılan kapaklardır.
Kalan yüzde 90'ı ise, militarizmi kafesine sokmaya çalışan Başbakan Erdoğan'a filan ayırırlar. (28 Şubat darbesinde de, askerleri desteklemişlerdi.)
Bugün Türkiye'de devasa bir siyasi değişim yaşanmakta... Askerin merkezinde yer aldığı bürokratik vesayet rejimi, yerini yavaş ve sancılı bir biçimde demokrasiye bırakıyor.
Bulunduğu pozisyona atanarak gelmiş olan generallerin, halkın temsilcilerine höt zöt etme devri kapanmakta...
Lemancılar ise bu gidişattan hiç memnun değil. Komutanları için üzülüyorlar.
"Asker siyasetten elini çekerse, dinciler gelir" gibi saçma sapan bir görüşe uygun karikatürler çiziyorlar.
Tarihsel bir perspektife sahip olmadıkları için yeni bir şey yaptıklarını sanıyorlar.
Gitsinler sahaflara da Akbaba dergisinin eski sayılarını alsınlar.
(Not: Şu anda Taksim'de Sahaf Festivali sürmekte. Yusuf Ziya Ortaç gibi ağır Kemalist bir CHP'linin çıkardığı Akbaba dergisini incelemek her zaman öğretici olmuştur.
Ama çoğu karikatürcünün, özellikle de Lemancıların böyle şeyleri öğrenmek gibi bir derdi bulunmuyor.
Onlar "okulda" veya "dergâhta" edindikleri fabrika ayarlarını değiştirmek istemiyor.)
Nerede kalmıştık?
Evet, Lemancıların bugün yaptığı karikatürlerin aynısı, mesela 1960'larda da çizildi:
Yeşil cüppeli, kara sakallı, ayağı takunyalı, eli tespihli adamlar... Karikatürün bir köşesine yerleştirilmiş çatık kaşlı Atatürk ya da bir orgeneral de bu adama pek bozulmakta... Falan, filan.
Bunların yaptıklarının, Ergenekon tayfasının söyleminden farkı yok aslında.
Geçen gün yazdım ya... Adam 'Takunyalı Hitler' diye kitap çıkarmış. İyi de aynı yazar daha önce Başbakan Erdoğan'ın "Yahudi" olduğunu iddia eden kitaplar kaleme almıştı. Karar verin; hangisi? Neyse...
Özetle: Leman dergisini çıkartan kadronun çoğunluğu, sol maskeli Kemalistlerden oluşur...
Orduya yaltaklanıp dururlar.
Bunlar asker civelekleridir. İsteyen bu Osmanlı terimini, "pon pon oğlanlar" diye çevirebilir.