Haber şöyle: TSK, askere aldığı gençlerin ailelerine birer mektup gönderiyor. Mektupta değinebileceğim birçok nokta var. Örneğin metin, milliyetçi söylemin en sıradan klişeleriyle dolu: Bir türlü su bulmadık, toprağı kanla sulayıp duruyoruz. Yani mektubun ideolojisi I.Dünya Savaşı'nda kalma ama TSK'nin ailelerden ricasını, gayet yerinde buldum.
Mektupta şöyle deniyor:
"... onların rahat bir ortamda çalışmalarını temin amacıyla, sık sık yazmanızı beklediğimiz mektuplarınızda, önemli aile problemleriniz olmadıkça halledebileceğiniz küçük meselelerinizi mektuplarınızda evladınıza yazmamanızı, daima iyi ve memnun olduğunu belirtmenizi... dileriz."

***
Askerlik yaparken bizzat şahit oldum: Hayat dolu, şen şakrak gençler, olumsuz bir mektup ya da telefonla konuşmasıyla deliye dönüyor, yemeden içmeden kesiliyor, depresyona giriyordu.
Çocuklardan biri askere, evlenip gelmişti. Annesi (benim anladığım kadarıyla) gelinine söz geçiremediği için, kızı oğluna şikâyet ediyordu.
Mektuptu, telefondu derken oğlan, kafesinde uyuklarken, ucu sivri sopayla dürtülerek tedirgin edilen kaplana dönüştü.
Eve gidecek izni kalmamıştı ve zaten askerliği de kısa süre sonra bitecekti.
Birkaç gün burnundan soluduktan sonra ne yaptı biliyor musunuz? Kendi eline (avucuna) ateş etti.
Beklentisi, bu "kazadan" dolayı önce tedavi olmak, ardından da hava değişimi için bir süreliğine evine gitmekti.
Ancak ayrıntılı bir incelemeyle olayın kaza olmadığı ortaya çıktı. Delikanlı önce hastaneye, sonra da cezasını çekmek üzere hapse gönderildi. Çok üzülmüştüm.